Verkeersongevallen

“Zoals verteld in mijn vorige blog, zijn we nu bezig met het onderdeel: ‘optreden bij een verkeersongeval’. Er zijn drie examens waarbij je moet laten zien dat je kunt optreden bij een verkeersongeval. Eén daarvan is het verrichten van eerste hulp

Nu zie ik mensen denken, wat moet ik doen? Je aanwezigheid is het meest belangrijke bij een verkeersongeval. Hiermee bedoel ik: zorg dat je er bent voor een slachtoffer. Een slachtoffer dat wellicht hevig bloedend op straat ligt, kan ook voor politieagenten een zeer ingrijpende gebeurtenis zijn. Voor deze incidenten is het dan ook belangrijk dat je professioneel en toch menselijk blijft op straat. In mijn korps hebben wij het ZIG-team. Dit staat voor Zelfhulpteam Ingrijpende Gebeurtenissen. Dit team biedt je emotionele ondersteuning voor het verwerken van deze gebeurtenissen. Maar het beste gevoel krijg je natuurlijk als een slachtoffer het overleeft.

In het komende kwartiel is het de bedoeling dat wij ook kunnen aantonen hoe wij juridisch optreden bij een verkeersongeval. Met welke wettechnische achtergronden heb ik te maken en wat zijn de consequenties voor het slachtoffer of verdachte? In de praktijk blijkt dat verdachten die een verkeersongeval hebben veroorzaakt, ook het slachtoffer kunnen zijn. Mijn advies voor toekomstige agenten is dan ook: blijf menselijk, biedt emotionele ondersteuning ondanks het feit dat hij/zij een verkeersongeval heeft veroorzaakt. Dit kan erg moeilijk zijn, maar is toch een belangrijk deel van het politiewerk Ik denk dat zeker de eerste verkeersongevallen waarbij je bij komt, ingrijpend kunnen zijn. Ik denk dat heftige verkeersongevallen nooit zullen wennen. Maar ondanks dat ze ingrijpend zijn, denk ik wel dat er voldoende kennis en kunde is bijgebracht op de opleiding In de komende periode ben ik weer bezig in de praktijk, ik zal dan ook iets vertellen over de zaken die ik dan meemaak.”

Christian volgt de opleiding Allround politiemedewerker tot hoofdagent. Hij zit in het tweede jaar van de opleiding en werkt bij de politie Amsterdam-Amstelland.

Werken op Oudejaarsdag

Ik herinner mij nog een tijd dat ik op feestdagen vrij had van werk. Toen ik bij de politie kwam te werken, wist ik al dat dat niet meer zo vanzelfsprekend zou zijn. Nou, zo ook op oudejaarsdag 2010. Aan de ene kant vond ik het wel jammer, misschien zelfs iets meer dan jammer maar aan de andere kant had ik wel een leuke daginvulling in zicht. Vuurwerkcontrole! Het was erg glad en koud op oudejaarsdag, maar daar kleden we ons dan ook naar.

In de ochtend werd ons verteld wat de bedoeling was. Wij zouden gaan controleren op illegaal vuurwerk en vernielingen. Het was de bedoeling dat ik en mijn maatje te voet zouden gaan. Toen mijn maatje te voet naar buiten was, was de pret snel over. Het was enorm glad en we konden dus te voet niet ver komen zonder valpartijen. Nou toen was er afgesproken dat we dan met de politieauto mochten surveilleren. Maar! We moesten eerst zout halen bij de gemeente, want die was op.

Toen we eindelijk reden, zagen en hoorden we al de eerste knallen. BAM BAM, op het plein voor het politiebureau, ook een goede morgen.... We keken op onze klok; 10:00 uur. Vanaf 10:00 mag natuurlijk vuurwerk afgestoken worden. Maar de klappen waren wel erg hard, dat moest wel illegaal zijn. We twijfelden of we er wat mee moesten. Een omstander wees een richting uit waar de auto met de raddraaiers naartoe was gereden. Zou het de moeite waard zijn om in deze gladheid erachteraan te gaan voor die twee "goede morgen-knallen"? Nee dus, dat was het niet waard. Wij zijn toen maar naar de gemeentewerf gegaan om zout te halen. Met schep en emmer hebben wij onze portie gehaald en brachten dit naar ons bureau. (Zo doe je dus van alles en nog wat) Nu begon onze dienst pas echt. We reden door ons gebied heen en controleerden de jeugd die al vroeg bezig was met het afsteken van vuurwerk. We stonden soms versteld hoeveel vuurwerk de jeugd bij zich had, maar waren blij met het feit dat ze allemaal een aansteeklont en legaal vuurwerk hadden. We wensten iedereen prettige jaarwisseling en kregen dit dan ook teruggewenst.

Rond de middag zei onze leidinggevende dat het wel genoeg was geweest en dat we naar huis mochten. Resultaat: Wij zijn opvallend aanwezig geweest in het gebied wat vooral preventief bedoeld is. Als ik terugkijk op deze dag, had ik echt een feestdaggevoel. Dit was vooral vanwege de vriendelijke wensen van mensen die je niet kent maar ook door de saamhorigheidsgevoel met je collega's, stiekem toch de tweede familie die je hebt.

Jeffrey is 25 jaar en werkt bij korps Limburg-Noord, Basiseenheid Gennep. In november 2009 begon hij aan de opleiding politiemedewerker (niveau 3) en volgt deze op de Politieacademie te Eindhoven.

Oud & Nieuw-dienst

Allereerst natuurlijk aan iedereen die dit leest nog een heel gelukkig 2011 gewenst! Ik hoop dat iedereen veilig door de oudejaarsnacht gekomen is. Zelf heb ik oud & nieuw mogen vieren in het bijzijn van vele collega’s. Ja, ik mocht aan het werk! Mijn eerste oud & nieuw op het bureau.

Vooraf hoorde ik natuurlijk al de wildste verhalen over voorgaande jaren. Massale vechtpartijen, mishandelde collega’s en veel vuurwerk dat in de richting van collega’s gegooid wordt. Ik ben absoluut geen fan van hard knallend vuurwerk , en al helemaal niet als het in mijn richting gegooid wordt. Daar zag ik dus ook best wel tegenop. 31 december heb ik eerst thuis rustig aan gedaan. Rond 21.00 uur kwam ik aan op het bureau. Mijn dienst begon pas om 22.00 uur, maar ik wilde van tevoren nog even rustig het draaiboek doorlezen. Al gauw waren ook alle andere collega’s van de nachtdienst op het bureau. We waren in ons werkgebied met zestien collega’s. Het werkgebied was verdeeld in vier kleinere gebieden, waar je met twee surveillancewagens per gebied in bleef surveilleren.

Elke collega reed in zijn eigen kleine gebied de meldingen. Nou ja, meldingen... Ik had veel verwacht, maar had nooit kunnen bedenken dat er op een paar brandjes na, NIKS gebeurd is in ons hele werkgebied! Natuurlijk is dat alleen maar beter, maar stiekem hoop je dat je met z’n allen nog wel even een leuke melding krijgt. Eigenlijk was het in de hele stad rustig tijdens de jaarwisseling. In onze buur-werkgebieden waren een paar ongeregeldheden, maar ook daar liep het niet uit de hand.

Om 00.00 uur is het de traditie dat alle collega’s op de Vismarkt bij elkaar komen. Dus, daar gingen we. Toen we de Vismarkt op reden zag het geel van de politie (de meeste droegen hun gele jas). Ook de brandweer en ambulancedienst had zich er verzameld. Ik denk dat er wel 200 man aan hulpverleningsdiensten stond te kijken naar het vele vuurwerk. En maar handjes schudden! Dat was wel erg bijzonder om te zien. Al met al een rustige, maar ontzettend gezellige dienst gehad!

Anouk werkt bij politiekorps Groningen en volgt de opleiding tot hoofdagent op de Politieacademie in Drachten.

2011

Allereerst de beste wensen voor 2011! Ik heb voor het eerst in mijn politiecarrière gewerkt tijdens oud & nieuw. Dat is leuk, maar er moest wel gewerkt worden! In de briefing merkte ik al dat het waarschijnlijk heel druk zou worden. We kregen te horen hoe we voor bepaalde dingen moesten optreden en wat de belangrijkste aandachtspunten waren. We kregen ook een veiligheidsbril. Niet geheel onbelangrijk als er overal om je heen vuurwerk afgestoken wordt. Ik werd ingedeeld voor de incidentenafhandeling, de 112-meldingen dus.

Eenmaal buiten merkte ik al snel dat het werken met de jaarwisseling nogal wat onmogelijkheden had. Sommige straten waren moeilijk begaanbaar, omdat mensen een vuurkorf midden op de weg hadden gezet of omdat ze vuurwerk aan het afsteken waren. Ik was niet van plan om met de politieauto over een sierpot te rijden die net aangestoken was, dus moesten we soms geduldig wachten en verplicht toekijken hoe een sierpot afging. Dat is geen straf… tenminste… niet als je geen haast hebt. We kregen al snel een melding dat er ergens een raam was vernield. Toen we daar aankwamen, bleek dat degene die het raam vernield had daar woonde. Ze viel constant weg en kon amper op haar benen staan. Na wat onderzoek bleek dat ze alcohol, cocaïne en heroïne gebruikt had. Je hoeft geen dokter te zijn om te weten dat dat geen goede combinatie is, dus haalden we er een ambulance bij. Voordat ik het doorhad, had de vrouw nog even wat poeder (vermoedelijk drugs) gesnoven. Daarna was ze helemaal niet meer aan te spreken. Vervolgens nam de ambulance haar mee om haar maag leeg te pompen.

Verder hebben we te maken gehad met agressieve mensen, maar het liep gelukkig niet erg uit de hand. Het was voor een oud & nieuw-dienst toch redelijk rustig. Het was vooral gezellig, omdat iedereen in een feeststemming was. Ook lagen er op bureau nog wat oliebollen, dus die heb ik niet hoeven te missen. Einde van de dienst nog voor de zekerheid mijn vingers nageteld. Ik mis er geen één, haha! Tot mijn volgende blog, Kazim

Kazim is 21 jaar en werkt bij korps Utrecht, district Eemland-Noord. Hij volgt de politieopleiding in Apeldoorn.

Epileptische aanval

Ik zit in de bus naar school en onderweg hoor ik op de bank achter mij een vreemd geluid. Een diepe zucht en het geluid alsof iemand flink wat speeksel naar buiten werkt.

Ik kijk achter mij en zie een meisje welke behoorlijk wat speeksel uitspuugt en ook spastische schokken vertoont. Ik vraag aan d'r vriendin (die naast haar zat) of ze dit vaker heeft gehad en of zij ermee bekend is. Dit blijkt niet het geval. Het enige waar het slachtoffer last van heeft volgens de vriendin is migraine.
Ik vraag hoelang deze symtonen al bezig zijn, dit blijkt net gebeurd te zijn. De buschauffeur is inmiddels gestopt en erbij gekomen met een flesje water. Ik heb toen verteld dit nog niet te geven ivm verstikking! Ook wilde de chauffeur haar op de grond leggen en zorgen dat ze geen beweging meer zou maken. Dit heb ik ook afgeraden. Op de stoel zat het meisje goed en kon ze zichzelf en anderen zo min mogelijk verwondingen aanbrengen. Op de grond zouden dit meer gevolgen hebben gehad.

Ik laat de ambulance komen. Ik weet dat bij een epileptische aanval de ambu niet altijd hoeft te komen, maar het zekere voor het onzekere dan maar. Ik blijf bij het meisje om haar continu te kunnen observeren. Na drie minuten is de aanval over, maar ik blijf wel de ademhaling in de gaten houden. Eén van de eerste dingen die je leert bij Praktisch Politie Optreden. De ambulance is inmiddels gearriveerd en ze is alweer helemaal bij kennis. Ze weet niet wat er gebeurd is, is zelfs niet bekend met epilepsie.

De maandag voor deze ervaring hadden we met Praktisch Politie Optreden toevallig wat ziektebeelden behandeld, waaronder ook epilepsie. En dit leek er sprekend op! Onderweg naar huis had ik het er met een klasgenoot over hoe we zouden handelen in de echte wereld. Inmiddels dus in het echt ondervonden.

Voor haar natuurlijk niet leuk, voor mij een ervaring rijker...

Julio is vrijwilliger bij de politie. Hij is nog aspirant. Hij heeft dezelfde bevoegdheden en taakstelling als een reguliere agent.