Fotoshoot

Dag lezers, Het is weer een tijd geleden. Ik zit nu in mijn laatste schoolkwartiel en ben dus bezig met de afronding. Ik wil dit keer iets schrijven over een fotoshoot voor Afdeling werving van de Politieacademie die plaatsvond op 2 februari. Er moest nieuw beeldmateriaal voor wervingcampagnes komen. ‘s Ochtends werden collega’s en ik verwacht bij het nieuwe politiebureau in Apeldoorn. Daar zouden de foto’s genomen worden.

We kregen te horen wat de bedoeling was en we konden al snel beginnen. We begonnen bij het arrestantencomplex. Daar moest ik samen met een andere collega een ’verdachte’ naar binnen brengen volgens een vaste procedure. Terwijl wij gewoon ons werk deden werden we gefotografeerd. De fotograaf maakte beelden van hoe wij de ’verdachte’ naar binnen brachten, hoe de ’verdachte’ werd gefouilleerd en hoe hij werd ingesloten. We moesten het wel een aantal keren overdoen, maar uiteindelijk was de fotograaf tevreden met het resultaat . Hierna moesten we in een verhoorkamer foto’s maken van een verhoorsituatie. Hier was een collega bij die de opleiding tot Politiekundige bachelor volgt. We wisten eigenlijk niet eens waar we over moesten praten, maar omdat je op de foto’s toch niet kan zien waar er over gesproken wordt, zeiden we maar wat. Ik had hier eigenlijk geen rol. Ik moest achter ‘de rechercheur’ staan en het verhoor in de gaten houden.

Onze laatste scène was een overlegsituatie waar de brandweer ook bij was. Hier had ik ook geen grote rol. Een beetje slim kijken en doen alsof je alles snapt, haha. Hierna waren we klaar en de fotograaf was blij met de resultaten. Ik heb achteraf een aantal foto’s digitaal opgestuurd gekregen voor mijn privé-archief (altijd leuk) en ik moet zeggen dat de foto’s goed gelukt zijn. Ik ben benieuwd waar ze binnenkort te zien zijn. Als je bij de politie werkt weet je nooit hoe je dag er uit zal zien. De ene dag ben je aan het surveilleren en de andere dag ben je een ‘fotomodel ’ , haha! Dit was het dan voor nu. Houd de blogs in de gaten en vergeet niet ze te ’respecteren’. Tot mijn volgende blog. Groetjes, Kazim

Kazim is 21 jaar en volgt de opleiding Politiemedewerker in Apeldoorn. Hij werkt bij korps Utrecht, district Eemland noord.

Politiewerk wordt soms best onderschat

Ik wil jullie deze keer wat vertellen over een gebeurtenis die me niet in de koude kleren is gaan zitten. Vaak wordt over de politie gedacht dat ze alleen maar mensen oppakken, bekeuringen uitdelen en vechtpartijen oplossen. Ik hoop dat de gedachten van sommige mensen door dit verhaal zullen veranderen.

Ik had een horecadienst met mijn coach, al de zoveelste keer. We gingen surveilleren bij een discotheek om te kijken of het die avond druk was. Onderweg daarnaar toe kregen we een melding: REANIMATIE! Shit... werk nu al ruim 3 jaar bij de politie en nog geen één reanimatie gehad. Dit werd voor mij de eerste keer. Onderweg hebben mijn coach en ik een plan gemaakt hoe we het aan zouden pakken. Wie begint er met beademen en wie begint er met pompen?

Aangekomen bij het huis deed een wat oudere man de voordeur open… meteen kwam de gedachte bij mij op dat het zijn vrouw zou zijn die we moesten reanimeren. De man wees naar boven dus ik rende de trap op. Gelukkig was de ambulance net 1 minuut voor ons al gearriveerd en was dus al boven. Ik zag ze bezig bij een bed... ik kom daar aan en ik kijk ... is het een jongen van 8 jaar oud. Ouders gillen en roepen. Heb meteen de jongen mee uit bed getild met iemand van de ambulance om hem te kunnen reanimeren, zijn pyjama uit. Ondertussen had de man van de ambulance al zijn spullen gepakt voor de reanimatie. Ze vroegen aan mij of ik de traumaheli wilde ophalen. Gelukkig hoefde ik zelf niet te reanimeren. Ben meteen naar beneden gerend met mijn collega en naar een weiland gereden waar de traumaheli zou landen. De arts daar opgehaald en zo snel mogelijk naar het huis gebracht.

Omdat we verder weinig konden doen hebben we buiten gewacht. Na ongeveer 30 minuten kwamen ze naar buiten en de jongen werd overgebracht naar het ziekenhuis. De ouders waren helemaal overstuur. Wij zijn terug gegaan naar het bureau... Om 05.00 uur kwam ik thuis en eenmaal in bed drong het allemaal pas tot me door. De volgende dag hoorde ik dat de jongen het niet had overleefd. Dit zijn zware dingen die je mee kunt maken tijdens dit vak. En het greep me harder aan dan ik dacht. Gelukkig is er een gesprek geweest met het BOT-team (bedrijfsopvangteam), coach en leidinggevende om over alles te praten en dat heeft wel geholpen. Ik heb de ouders nog een condoleancekaart gestuurd namens mijn collega en mij. Dus we schrijven niet alleen bonnen en houden boeven aan... het politievak houdt veel meer in dan alleen dat!

Manon is student bij korps Midden- en West-Brabant en is nu zo'n 3 jaar bezig met de opleiding voor niveau 4 (hoofdagent).

Mijn eerste blog

Hallo allemaal! Hierbij mijn eerste blog. Mijn naam is Rob en ik zit in de opleiding voor het KLPD. Dit korps ken je vast van de Volvo's op de snelweg, de politiehelikopters en vliegtuigen, de boten en de Levende Have (paarden en honden). Momenteel zit ik in kwartiel 3 van de opleiding, ik ben na het eerste praktijkkwartiel dus weer terug op de Politieacademie.

Mijn eerste praktijkkwartiel was superleerzaam. De eerste bekeuring was erg spannend, vooral omdat ik ook nog eens mijn bonnenboekje op het bureau had liggen... Bonnenboekje geleend van een collega en alsnog geschreven. In mijn eerste praktijkkwartiel niet heel spannende dingen meegemaakt, maar het werk in het algemeen is erg leuk. Omdat je nog niet in het bezit van een vuurwapen bent en in het begin van de opleiding zit, kan en mag je nog niet veel. Toch heb ik al mijn eerste aanhouding gehad voor artikel 8 (bestuurder met teveel alcohol op), de eerste bon voor belediging (de belediging zal ik niet herhalen maar ik had er achteraf ook voor kunnen aanhouden).

Zoals ik al eerder al zei zit ik nu weer op de Politieacademie in Apeldoorn. Het bevalt weer prima om terug te zijn. We hebben een erg gezellige klas met leuke docenten. En in kwartiel 3 krijg je voor het eerst schietles. Er zitten nu twee schietlessen op maar dit blijft een spannende ervaring! Vooral de eerste les; je vuurwapen doorladen met scherpe munitie en natuurlijk het eerste schot! Ik hou jullie op de hoogte van de rest van mijn opleiding!

Rob zit in het eerste jaar van de politieopleiding op de Politieacademie in Apeldoorn. Hij werkt bij het Korps Landelijke Politiediensten.

Op naar HALT

In de laatste december week stonden de werkzaamheden in het wijkteam in het teken van de controles op vuurwerk. Overal waren al knallen te horen, en zoals iedereen al weet mocht het pas op oudejaarsdag afgestoken worden. Dus ook ik ging op pad, in mijn gewone kleding wat bij ons “in burger” word genoemd. Alle geweldsmiddelen een plekje geven en gaan maar. Het is misschien een beetje flauw.. maar in uniform valt het niet mee om de personen bij het vuurwerk te vinden en wordt de overtreding ook niet gestopt. Na een uurtje was het al raak, er waren al een paar flinke knallen te horen. Terwijl wij naar het geluid van de knallen toe reden stond daar een groepje jongens, en ja hoor.. ze staken vuurwerk af. Wij hebben nog even gekeken, dit omdat wij natuurlijk wel de jongens wilden aanspreken die daadwerkelijk vuurwerk afstaken. Daarna was het tijd de jongens aan te spreken. Zij hadden natuurlijk helemaal niet door dat wij politie waren dus was het wel handig om ons te legitimeren met ons politielegitimatie bewijs. Wij wilden weten wat voor vuurwerk de jongens bij zich hadden en gelukkig was het geen illegaal vuurwerk. Maar legaal of illegaal ze mochten het vuurwerk natuurlijk niet houden en dus moesten ze het bij ons inleveren. Van de jongens bleken er een aantal onder de 12 jaar te zijn, zij hebben dit keer eigenlijk geluk gehad. De jongeren onder de 12 kunnen namelijk nog niet vervolgt worden, wel waren ze het vuurwerk wat ze bij zich hadden wel kwijt. Voor de jongens boven de 12 was het een ander verhaal, zij hadden een strafbaar feit gepleegd. Vanaf 12 tot 18 jaar verwijzen wij de jongeren namelijk door naar HALT. Bij HALT krijgen de jongeren geen strafblad als zij zich goed aan de afspraken houden. Zij moeten leren van hun fouten, je kunt bijvoorbeeld bij HALT een taakstraf krijgen. Wel moesten wij van te voren de ouders bellen en vertellen wat er was gebeurd.. eigenlijk vonden de jongens dat nog het ergst. Aan de ouders hebben wij gevraagd of zij het accepteren dat hun kind naar HALT verwezen word. Ze kunnen deze namelijk ook weigeren, dan word het overgelaten aan de officier van Justitie en mag hij/zij zich er dan verder over buigen, het kan dan bijvoorbeeld een geld boete worden. Er zijn er jammer genoeg ook ouders die het goed vinden dat hun kinderen vuurwerk afsteken buiten de toegestane tijden, of ouders die een halt verwijzing weigeren.. Gelukkig was dat bij ons niet het geval en hoop ik dat de jongeren er van geleerd hebben!

Cynthia is werkzaam als surveillant bij het korps Zuid-Holland-Zuid.