Het einde is in zicht……

“Ik ben nu begonnen aan het laatste half jaar van mijn 4-jarige opleiding. Dat betekent ook dat de laatste proeves eraan beginnen te komen en dat is gewoonweg fantastisch! Ik kan niet wachten. Helaas zijn de laatste proeves tot Allround politiemedewerker veel verslagen typen, zoals die van jeugdzorg, gemeenschappelijke veiligheidszorg, sociaal psychische problematiek, recherche, enzovoort. Deze verslagen moet ik mondeling toelichten. Het moeilijke van het verslagen typen, is de zin erin maken. Nu ik voor veel kernopgaven de competenties heb gehaald, mag ik veel verschillende diensten draaien en dat is zo verleidelijk dus dat ik meer buiten aan het “spelen” (lees werken) ben dan dat ik eigenlijk achter de computer hoor te zitten.
Volgende week heb ik mijn proeve Dreigende Escalatie, als ik die in de pocket heb mag ik dan ook eindelijk voetbaldiensten draaien! Weer wat nieuws…

Deze proeve hebben we veel geoefend op school maar ook tijdens de 3-daagse. Dit is een soort afronding van de opleiding. Je gaat dan met de klas (in onze regio) naar de landmachtkazerne. Daar doe je drie dagen lang oefeningen die je echt klaarstomen voor het echte werk. Zoals pandenprocedures, in een grote menigte één persoon aanhouden, maar ook groepsbindingoefeningen, je eigen grenzen leren kennen en soms verleggen. Je krijgt weinig slaap en het is zeker vermoeiend maar het is een superervaring en de moeite waard. Helaas mag ik over de inhoud jullie weinig vertellen omdat dit een verassing moet blijven. Maar wat ben ik klaar voor het echte werk met vier strepen op elke schouder. Helaas nog zes maanden……”

Manon is student bij korps Midden- en West-Brabant en is bijna klaar met de opleiding voor niveau 4 (hoofdagent).

Vermogendelicten, verkeerscontroles & schietvaardigheid

“Dag allemaal!

Voordat ik mijn eerste blog schreef had ik geen idee dat zoveel mensen mijn blog zouden lezen. Maar ik heb veel leuke reacties gehad, bedankt daarvoor!

Ik zit nu in kwartiel 3. Deze periode is op de academie en er zijn drie hoofdvakken: verkeerscontroles, vermogensdelicten en schietvaardigheid.

Verkeerscontroles is erg uitgebreid. Wat moet er op of aan een auto zitten, wat voor kleur moet de verlichting hebben, wanneer neem je wat in beslag (rijbewijs, kentekenbewijs of auto?)? Heel divers, de een vindt het fantastisch, de ander vangt liever boeven.

Het vak vermogensdelicten is veel herhaling van kwartiel 1. Wanneer mag je iemand aanhouden, wanneer mag je vragen naar een ID-bewijs? Maar ik leer ook veel nieuwe dingen zoals: hoe neem je iets in beslag, hoe neem je een aangifte of getuigenverhoor op? En natuurlijk wanneer is het diefstal, vernieling, verduistering of oplichting? Allemaal handige zaken om te weten voordat we weer naar ons korps gaan!

Als laatste hebben we nog 4 uur per week schietvaardigheid! Dat blijft natuurlijk het leukste! Hoewel ik al menig schot heb gelost, blijft dit spannend. De laatste les hebben we gedaan alsof we in een bekeuringsgesprek zaten. Op het fluitsignaal van de docent moesten we degene voor ons aan de kant duwen, er voorbij stappen en dan zo snel mogelijk een schot lossen. Je moet dan heel scherp zijn, anders wordt de klas snel kleiner!

Dan hebben we ook nog een heftige les PPOI gehad. Dat is EHBO voor de politie. Deze les behandelden we de kinderreanimatie. Hierbij hoort ook een geluidsfragment getoond van een opa die 112 belde omdat zijn kleinzoon van 2 is verdronken. De machteloosheid en radeloosheid in zijn stem… Gegil op de achtergrond. Dit laat je niet koud. Ook de stoere mannen in de klas kregen hiervan kippenvel.

Morgen is de voorjaarsloop op de Politieacademie. Iedereen moet hier verplicht aan meedoen. Mijn conditie is gelukkig niet slecht en dan is zes kilometer snel voorbij!

Tot zover en tot de volgende blog!”

Rob zit in het eerste jaar van de politieopleiding op de Politieacademie in Apeldoorn. Hij werkt bij het Korps Landelijke Politiediensten.

Horecadienst

Hallo Allemaal,

Dit is mijn eerste blog en ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben Madelein, 26 jaar en ruim een half jaar hoofdagent.

Ik wil jullie wat vertellen over de horecadienst die ik ruim 2 weken terug had. Ik had dat weekend zowel vrijdag als zaterdagnacht horecadienst. De vrijdagnachten zijn relatief rustiger dan de zaterdagnachten. De gehele avond/nacht surveilleren wij te voet, of per mountainbike, in het horecagebied. Ons horecagebied bestaat uit een plein waar de meeste kroegen zitten. Sommige kroegen liggen wat verder van het plein af, maar nog wel op loopafstand.

Wij doen tijdens de horecanacht dienst met 4 collega's ter voet, 2 collega's op de mountainbike, 1 coordinator en 1 collega die de camera beelden uitkijkt. Onze dienstbus zetten wij aan het begin van de dienst naast het horecaplein neer om zo snel en makkelijk eventuele verdachten af te voeren. Normaal komen wij pas halverwege of aan het einde van de nacht in actie. Dan hebben de meeste bezoekers aardig wat drank op en dat wil dan nog wel eens uitmonden in vechtpartijtjes. Dit keer kregen wij al omstreeks 00.00 uur van de collega's op de mountainbike het verzoek te komen naar een cafe voor assistentie. De collega's hadden daar een man staande gehouden die aan het "wildplassen" was. De man wilde niet echt meewerken. Ik en mijn collega namen de bus mee. Eenmaal in de bus werd het verzoek een "assistentie collega". Als er "assistentie collega" geroepen word gaan alle alarmbellen bij jezelf rinkelen. Je wilt dan zo snel mogelijk ter plaatse zijn om je collega te helpen. Het was aardig druk en overal liepen mensen. Ter plaatse aangekomen zag ik dat collega's achter een heg lagen en aan het vechten waren met een persoon. Ik zag ook dat er veel mensen omheen stonden die aan de collega's trokken en zich ermee bemoeiden. Als je als politieagent iets niet wilt en fijn vind is dat collega's in het nauw zijn en geen ruimte hebben om te werken. Ik en mijn collega renden naar de collega's toe en probeerden iedereen van de collega's weg te krijgen. Ik zag dat de collega's moeite hadden de man onder controle te brengen. Mijn collega ging bij de aanhouding helpen. Ik probeerde zoveel mogelijk afstand te creeren en de mensen van ons af te houden.

Constant kwam er een vrouw op mij en mijn collega's aflopen. Ik heb haar meerdere keren gewaarschuwd. Omdat de vrouw niet wilde luisteren en telkens weer op mij en mijn collega's af kwam was ik genoodzaakt een slag te geven met mijn wapenstok, dit hielp. Gelukkig zag ik enkele minuten later 2 hondengeleiders en meerdere collega's ter plaatste. Ik zag dat de diensthonden de mensen op afstand hielden. Hierdoor konden wij de aanhouding verder afhandelen.

Alle collega's zijn er gelukkig ongeschonden uitgekomen. Je merkt toch wel dat het fijn is dat er snel collega's ter plaatse zijn. De diensthonden hebben goed hun werk gedaan. Je ziet dat het mensen afschrikt en ze dan wel maken dat ze wegkomen. Je moet ook zelf altijd de honden en hondengeleiders in de gaten houden. Diensthonden kunnen geen onderscheid maken/zien tussen politieagent of burger. Je ziet ook dat je niet voor niets geweldsmiddelen bij je draagt en daar getraind in bent. Soms ontkom je er niet aan dat je een geweldmiddel moet gebruiken. Natuurlijk wil je als politieagent dat het zonder geweld opgelost kan worden. Soms kom je in situaties terecht die anders lopen dan je had verwacht. Dat is ook politiewerk. Het mooie aan dit werk vind ik dat je dienst begint en je niet weet hoe die dienst zal verlopen.