Eerst een uitgebreide uitleg over de zelfervaring. Iedereen moest een ‘buddy’ zoeken die voor je zou zorgen als je gesprayd was. Hij of zij moest de blinde klasgenoot richting de wasbakken leiden en verder voor hem of haar zorgen. Er werd gezegd dat je vooral op je ademhaling moest letten tijdens het uitspoelen van de ogen omdat er anders kans was op hyperventilatie. Daarbij kon het lijken alsof je geen adem kreeg als je boven die wasbakken stond. De enkeling die nog niet zenuwachtig was (of zoals een klasgenoot het eens mooi heeft verwoord: extra waakzaam, iets minder dienstbaar) werd dat wel door dit verhaal…
We liepen weer terug naar de parkeerplaats waar het ging gebeuren. Het eerste ‘slachtoffer’ liep naar voren. Het idee was dat, als je ‘gepepperd’ was, je of moest proberen te trappen en stoten op een stootkussen, of een verdachte te boeien. De eerste klasgenoot koos voor de eerste optie: de stootkussens. Hij stond bijna tegen een muur aan met zijn ogen dicht. Toen de leraar hem de volle mep gaf in zijn gezicht, opende hij zijn ogen waarna deze net zo snel weer dichtgingen. Compleet gedesoriënteerd begon hij te trappen en stoten waarna hij op de grond ging zitten. Dit was het teken voor de buddy om hem mee te nemen naar de wasbakken.
Als een van de laatste was ik... Ik ging bij de muur staan met mijn ogen dicht. Kort nadat de leraar vroeg of ik klaar was en ik twijfelend ‘mmm’ mompelde, voelde ik een harde straal over mijn voorhoofd en ogen. Ik opende mijn ogen voor zover dat kon. Meteen moest ik ze sluiten, rook ik een soort scherpe peper/sambalgeur en begon de pijn. Het voelde alsof iemand een fles met de heetste sambal oelek met een druk van 50 bar in mijn gezicht had gespoten. Mijn ogen openen ging absoluut niet. Ik had ervoor gekozen om bij iemand de handboeien aan te leggen. Ondanks de verschrikkelijke pijn in mijn ogen en mond (ik was zo slim geweest mijn mond open te houden toen de pepperspray gespoten werd) ging het aanleggen nog vrij gemakkelijk. Hierna moest ik een soort van hurken zodat ik door mijn buddy opgehaald kon worden.
Aangekomen bij de speciale wasbak, waarbij water van onderen wordt gespoten, kreeg ik na ongeveer 5 minuten spoelen heel even mijn ogen open. Na een minuut of 10 kreeg ik mijn kijkers helemaal open en werd het branden steeds minder. In plaats van pijn in m’n ogen, begon nu mijn huid enorm te branden. Die pijn was te vergelijken met de hele dag in de brandende zon zonnebaden en daarna niet insmeren met aftersun, maar met citroensap. Dit gevoel werd gelukkig steeds minder en nadat ik gedoucht had leek het alsof er niks gebeurd was.
Nu ik er op terug kijk was het echt kicken! Nuttig was het absoluut ook: ik weet nu wat ik moet doen en hoe ik reageer als een collega straks in de praktijk per ongeluk pepperspray in mijn gezicht spuit (*afkloppen*). Daarbij heb ik besloten om niet bij ieder wissewasje ‘de peperspuit te hanteren’. Helemaal als ik bedenk dat een ‘gepepperde’ verdachte eerst nog eens een rit naar het bureau moet overleven voordat hij zijn ogen kan spoelen. Alleen gebruiken bij noodgevallen dus…
Tom volgt de opleiding tot Allround politiemedewerker (hoofdagent) en werkt bij politie Zaanstreek-Waterland.
