Van laborant naar recherchekundige

“Via Twitter kom je nog eens in contact met de meest leuke mensen en krijg je soms bijzondere verzoeken. “@Kombijdepolitie volgt je”... Vervolgens een persoonlijk berichtje met het verzoek om @Kombijdepolitie te gaan volgen zodat ze contact met mij kunnen opnemen. En al snel volgt een berichtje om een keer te mailen om zo wat over mijn ervaringen als recherchekundige te vertellen! De ervaringen van een recherchekundige, van een groentje binnen de politie, van een collega die nog geen broek heeft versleten, ervaringen van een oud radiotherapeutisch laborant die een carrièreswitch heeft gemaakt, ervaringen van mij dus…

Waar te beginnen dan? Misschien maar bij de carrièreswitch. Het plan was er, de mogelijkheden ook. Dus gaan voor iets nieuws en onbekends? Ja! Vroeger speelde ik met mijn broer altijd ‘FBI-tje’. En toch ben ik pas op mijn 32e bij de politie gegaan. Ik heb eerder nooit de stap durven zetten. Bovendien wist ik ook dat ik bij de recherche wilde en dat ik wilde speuren en zoeken. Die kans kwam dus op mijn 32e. Ik had een prima baan als radiotherapeutisch laborant en vond het ook verschrikkelijk ‘mooi’ werk. Oké er is weinig moois aan een dagelijkse confrontatie met (hele zieke) oncologiepatiënten, maar het is wel mooi dat je wat voor de mensen kan doen. Dat iedereen zo ziek is, verdwijnt langzamerhand op de achtergrond. Je hebt met mensen te maken en die mensen probeer je beter te maken of een meer dragelijke rest van hun leven te geven. Over beroepsdeformatie gesproken: toen leek het wel eens alsof iedereen kanker had, nu lijkt het wel eens of iedereen zich bezighoudt met criminele zaken… Voor beide professies geldt wel: it’s a dirty job, but somebody’s got to do it!

Dus van een wit uniform naar een blauwe. Het grootste verschil? Ik heb werkelijk geen flauw idee wat de dag mij zal brengen als ik het bureau binnenstap en ik vind sommige zaken gewoon echt spannend. Spannend of we hem wel kunnen pakken, spannend of het slachtoffer het gaat redden, spannend omdat we misschien een heel interessant aanknopingspunt vinden, spannend of die ene getuige zich komt melden.

Hoewel ik nog geen broek versleten heb (wat voornamelijk komt omdat ik gewoon bijna nooit in uniform loop) ben ik wel volledig gegrepen door het politiewerk en alles wat daarbij hoort. Ik hoop dan ook nog heel wat spreekwoordelijke broeken te kunnen verslijten bij deze baas.”

Harriët (36) is sinds mei 2012 afgestudeerd als Recherchekundige. Ze is werkzaam bij het korps Groningen.

Rijden met toeters en bellen

Ik zal beginnen met mezelf even voor te stellen.
Ik ben Joyce, 22 jaar, werkzaam in het korps Brabant Zuid-Oost en volg de opleiding tot agent. Op dit moment zit ik bijna 1,5 jaar in de opleiding en mag dus nog 1,5 jaar tot ik mijn 3 strepen (dat staat voor agent) mag ontvangen!

Enige tijd geleden is mij gevraagd om te gaan bloggen. Dit leek mij ontzettend leuk! Om op deze manier de leuke, maar misschien ook iets minder leuke dingen te kunnen delen met jullie. Geïnteresseerden die misschien twijfelen om bij de politie te komen of juist ervaren collega's die hetzelfde mee hebben gemaakt als ik nu mee maak.

Zo stuit je alweer op het einde van kwartiel 5. Om precies te zijn nog 2 weken. Waarvan de laatste week bestaat uit BROA. Dit krijgt elke agent ergens in zijn opleiding. Hierin leren we rijden met optische en geluidssignalen. Ook leren we hoe een kruispunt over te steken, dit kan je natuurlijk niet met 60 km/p uur doen, dit is natuurlijk gevaarlijk voor zowel ons maar ook de burger. Door dit met gepaste snelheid te doen is het voor iedereen veilig.

Tijdens onze opleidingsweek gaan we 1 dag naar Lelystad, waar we op een circuit en op een slipbaan oefeningen moeten doen. Denk daarbij aan een slipcursus, parkeren, een parcours op tijd rijden.  Na de dag in Lelystad vervolgen we onze opleiding in Eindhoven. Hier beginnen met we met theorie, dat hoort er nou eenmaal ook bij. Vervolgens mogen we in de middag de weg op. Dit in koppels van twee en een instructeur.  Hier leren we onder meer in te halen zonder onze ‘toeters en bellen’ te gebruiken.

Ik heb onwijs veel zin om terug de praktijk in te gaan. Alle informatie en nieuwe dingen die we de afgelopen  maanden geleerd hebben in de praktijk brengen. Ben erg benieuwd wat de komende maanden mij en mijn 2 medestudenten, gaan brengen in DAS (Deurne Asten Sommeren).

Joyce (22) volgt de opleiding tot Politiemedewerker. Ze is werkzaam bij het korps Brabant-Zuid-Oost.

Zomaar een werkdag

Na een kort nachtje gaat mijn wekker om 04.30 uur. Direct stap ik uit bed, neem een douche, eet snel wat en stap in de auto. Ook al is het pas 05.45 uur, het is al druk op het politiebureau. De aanhoudingseenheid maakt zich klaar voor een aanhouding. Ik pak mijn burgerholster waar ik mijn wapen in stop, mijn pepperspray, handboeien, portofoon en mijn veiligheidsvest. Langzaam maar zeker druppelen alle andere collega’s ook binnen. Niet alleen collega’s van de recherche en de uniformdienst zijn deze ochtend zo vroeg aanwezig, ook een parketsecretaris, officier van justitie en een rechtercommissaris zijn er. Vanochtend in alle vroegte zal een verdachte worden aangehouden door de aanhoudingseenheid. De collega’s van de uniformdienst zullen vervolgens het betreffende terrein afzetten en iedereen die het terrein op wil zullen ze tegenhouden. Mijn collega’s van de recherche en ik zullen de woning doorzoeken, op zoek naar bewijs. We worden gebrieft door de coördinator en ieder krijgt een taak. Ik ben koppel 1 en zal samen met mijn collega als eerste naar binnen gaan. Wij zullen bij nog de aanwezige bewoners blijven, zodat de andere collega’s rustig hun werk kunnen doen. Nadat we gebrieft zijn, stappen we met z’n allen in de auto en rijden we in een lange rij van ongeveer 15 auto’s naar de betreffende woning. De verdachte is al afgevoerd op het moment dat wij bij de woning aankomen. Een aantal leden van de aanhoudingseenheid is nog aanwezig en dragen de situatie aan ons over. De rechtercommissaris neemt de leiding in de woning en stelt zich voor aan de nog aanwezige bewoners. Ze legt uit wat we komen doen. Nadat de rechtercommissaris de doorzoeking officieel heeft geopend, gaan de collega’s van de recherche aan de slag. Terwijl het hele huis wordt doorzocht, blijven mijn collega en ik bij de bewoners in de woonkamer. Beetje bij beetje komen de bewoners bij van de schrik van een team politiemensen die de woning binnen zijn gedrongen voor de aanhouding van de verdachte. Ze krijgen alleen niet de kans om bij te komen, aangezien er minstens 15 mensen in de woning bezig zijn met een doorzoeking. Na ongeveer 2 uur is de gehele woning doorzocht. De rechtercommissaris sluit vervolgens de doorzoeking. Alle in beslag genomen spullen worden naar de auto’s gedragen en we verlaten het terrein. De bewoners in verbijstering achterlatend… En ik? Weer een ervaring rijker... 

Lisette volgt de opleiding tot Recherchekundige en werkt bij politie Noord- en Oost-Gelderland.