maandag 25 februari 2013

Eerste noodhulpdienst

“Vandaag mocht ik een dienst noodhulp meedraaien. Gedurende de ochtend was het erg rustig en reden we in de wijk rond. Hierbij hebben we gelet op kentekens die we tijdens de briefing hadden meegekregen. Er werd mij uitgelegd op welke manier je de surveillance uitvoerde per auto en wie waar kijkt vanuit de auto. Ook keken wij uit naar mogelijke verdachte situaties i.v.m. woninginbraken. Rond 12 uur waren wij terug op het bureau en hebben we pauze gehouden in de kantine. Na de pauze stapten wij weer in de auto en al snel kregen we een melding van een aanrijding met letsel in de buurt van Otterlo. De optische en akoestische signalen gingen aan en we reden zo snel mogelijk daar naartoe.

Eenmaal aangekomen op de plek van het ongeluk zag ik dat het ging om een fietser die was aangereden door een auto. Hij lag op de weg en je kon duidelijk zien dat zijn enkel op meerdere plekken gebroken was en scheef stond. De ambulance was net iets eerder aanwezig dan wij en wij hielden ons bezig met het afzetten van de weg en regelden het verkeer. Aan beide kanten van de weg hebben wij een politieauto midden op de weg gezet zodat het verkeer niet bij het ongeluk kon komen en er rustig gewerkt kon worden. Zelf heb ik het verkeer aan 1 kant geregeld en d.m.v. handgebaren en korte instructies verliep dit soepel.

Later in de middag werd er een dienst geruild en kwam iemand anders de resterende noodhulpdienst draaien. We zijn langs een man geweest waarbij gisternacht was ingebroken. Hier hebben wij ook een wijkonderzoek ingesteld. Dit hield in dat wij bij de buren langs gingen om te vragen of zij iets hadden gehoord of iemand hadden gezien. Ook hebben wij sporen veiliggesteld en een cilinder van de achterdeur die geforceerd was in een plastic zak gedaan. Verder heeft mijn coach een verklaring opgenomen van de man. Ook heeft de coach samen met de man een woninginbrakenmap ingevuld. Toen wij achter bij het bureau weer door de poort naar binnen reden hoorden wij via de portofoon dat er een ruzie was geweest en dat er een vuurwapen gezien was bij 3 mannen die weg waren gereden in een Opel Astra. Bij deze melding mocht ik niet mee omdat ik nog niet vuurwapendragend ben. Maar ik kan niet wachten tot ik straks alles geleerd heb en bij alle meldingen mee mag!”

Tom (23) volgt de opleiding tot Politiemedewerker. Hij is werkzaam bij politieregio Oost-Nederland.

maandag 18 februari 2013

Ach, tis maar een stuk ijzer!


Concentratie… Daar sta ik dan. Altijd heb ik het naïeve idee gehad dat iedereen de politie leuk en geweldig vindt, en dat niemand de politie kwaad zou willen doen. Maar daar sta ik dan: oog in oog met een man van een jaar of 30 die bekend staat als vuurwapengevaarlijk en net iemand geprobeerd heeft te vermoorden. We kijken elkaar aan. Langzaam leg ik mijn hand op mijn holster die ik sinds kort heb. Wat een onding dacht ik toen ik hem voor het eerst droeg: als je rent heb je een kilo extra ballast op je heupen en je moet elke keer goed opletten als je gaat zitten in een stoel met armleuningen. Maar nu ben ik er blij mee: het wordt misschien hij of ik…

Langzaam klik ik de veiligheidsmaatregelen los in het holster zodat ik mijn vuurwapen snel kan pakken en per ongeluk verlies ik de verdachte heel even uit het zicht. Als ik, na een halve seconde, opkijk zie ik dat de man zijn rechterhand in zijn rechterbroekzak heeft. Rustig pak ik mijn wapen en richt hem langzaam op de man. ‘Handen laten zien!’, hoor ik mezelf roepen. Hartslag: 130 slagen per minuut… Dan zie ik dat hij een klein pistool uit zijn jaszak pakt en dit mijn richting op begint te wijzen. Ik richt direct op de borst en schiet drie keer raak.

Er klinkt een fluitsignaal. Ik kijk naast me en zie dat drie klasgenoten ook hun wapen op het beeldscherm hebben gericht. Onze docent geeft het teken dat we onze wapens moeten bergen. Het geeft een veilig gevoel dat ik, indien het echt heel erg spannend wordt, mezelf of anderen met het meeste ingrijpende middel kan beschermen. Want gelukkig was dit een les en komt het in Nederland nauwelijks voor dat een agent zijn wapen moet trekken.

De tweede schoolperiode is begonnen en we zijn bezig met een aantal nieuwe dingen: reddingszwemmen, Engels, jeugdzorg en complexe verkeerscontroles. Maar het nieuwe onderdeel waar we ook examen in moeten doen en dat het meeste oproept bij studenten is het vuurwapen. Eerst leren we hoe een vuurwapen werkt: wat is de functie van de ontspanhefboom en wanneer moet je de sledevangpal gebruiken? Daarna hebben we geleerd hoe we het wapen schoon moeten maken, laden en herladen en kregen we les in de goede schiethouding: rechtervoet iets naar achteren, zo’n 20 centimeter door je knieën zakken en beide armen gestrekt.

Vervolgens kwam het onderdeel waar we allemaal wel naar uitkeken: het schieten zelf… Toen ik mijn eerste schot vuurde, ging er van alles door me heen. Misschien heb je het gehoord, maar er zijn in vrij korte tijd 2 heftige schietincidenten met politiestudenten aan mijn politieacademie geweest. Ten eerste een student die in Almelo zijn ex-vriendin neerschoot, waarna hij zichzelf van het leven beroofde. Kort daarna is een andere student omgekomen nadat hij door een kogel uit zijn eigen vuurwapen geraakt werd. Het is nog onduidelijk wat er daar precies gebeurd is, maar deze twee verschrikkelijke incidenten maken wel duidelijk wat voor verantwoordelijkheid je hebt als vuurwapendragende politieagent. Hopelijk hoef ik hem nooit te gebruiken in de grote boze wereld.

Tom volgt de opleiding tot Allround politiemedewerker (hoofdagent) en werkt bij politie Zaanstreek-Waterland.