Een baliedienst

“Na de ochtendbriefing liep ik naar de balie waar een aantal collega’s zaten waar ik de dag mee ging doorbrengen. Deze afdeling heet I&O (intake en ondersteuning). Zij zorgen ervoor dat de mensen die aan de balie komen met vragen geholpen worden. Dit kan gaan over gestolen goederen, inbraak of poging tot inbraak die zij ontdekt hebben. Ook vermissing van id-kaart/paspoort/rijbewijs komen vaak vragen over. Deze mensen worden dan naar het gemeentehuis verwezen. Vanochtend had ik zelf een aantal mensen aan de balie geholpen. Omdat ik nog niet veel wist heb ik veel moeten vragen aan collega Peter. Hij heeft mij veel uitgelegd over de gang van zaken bij I&O. Hij zei dat het beter was om veel te vragen dan om 1 keer een fout antwoord te geven.

Net voor de pauze rond 11.30 kwam er een donkere man aan de balie die erg druk en gefrustreerd leek. Ik sprak hem aan en bleef rustig maar hij begon meteen met het beschuldigen van de overheid, de regering en de koningin omdat hij geslagen was door een collega. Dat beweerde hij en of het waar was, was een tweede. Ook verkondigde hij een aantal zaken waar ik mijn vraagtekens bij had of het wel waar was. Hij zei bijvoorbeeld dat hij les gaf en dat zijn schoenen steeds werden gestolen en dat hij van zijn oma nieuwe schoenen kreeg. Uiteindelijk kwam hij niet geloofwaardig over maar had hij het over zijn paspoort dat door hem in de brievenbus was gegooid. De reden hiervan was dat wij moesten inzien dat we onze zielen verkochten etc. Ik heb dat nagevraagd en er bleek inderdaad een paspoort te liggen met een pasfoto die overeen kwam met hem. Deze kreeg hij terug en liep al klagend weer naar de uitgang. Van Peter en andere collega’s kreeg ik te horen dat het een bekende voor hun was.

Na de pauze heb ik bij een aangiftegesprek gezeten. De aangifte betrof bedreiging van een man via sms’jes. De man die bedreigd was kwam samen met zijn vrouw en baby naar het bureau om vervolgens hun verhaal te doen. Zij hadden hier een afspraak voor gemaakt om 13:00 uur. Ik heb tijdens dit gesprek alleen geluisterd naar een niveau 5 student die de aangifte opnam. Hier heb ik veel van kunnen leren. Ik zag bijvoorbeeld dat je veel open vragen moet stellen en de aangever zo lang mogelijk moet laten uitpraten om zoveel mogelijk informatie te krijgen.

Later op de middag had Peter nog een baliegesprek waar ik bij mocht zijn. Het doel hiervan was om de mensen die al aangifte hadden gedaan van een verdachte situatie, gerust te stellen en te laten weten dat alles wat wij kunnen doen al gedaan was. Zo bleek een baliedienst toch spannender te zijn dan ik dacht!”

Tom (23) volgt de opleiding tot Politiemedewerker. Hij is werkzaam bij politieregio Oost-Nederland.

Koninginnedag werd niet alleen in Amsterdam gevierd

Ons team bestaat uit ongeveer tien collega’s. Wij zijn een speciale eenheid, niet gekoppeld aan een wijkteam en doen ook met regelmaat dienst in burger. Vanwege Koninginnedag werden wij in uniform verwacht. Om 12:45 uur kom ik bijna aan bij het bureau. Ik merk dat de weg naar het bureau is afgesloten en daardoor om moet rijden. Later merk ik dat een collega al op de ping had gezet dat de weg was afgesloten! Het was druk, vol met oranje, gezellige mensen. Via een omweg kon ik het bureau bereiken, maar ik kon mijn auto nergens kwijt… pffff goed begin van de dag. Bij hoge uitzondering mocht ik mijn auto op het terrein van het bureau parkeren. Even hallo tegen de collega’s zeggen en snel omkleden, uniform, stropdas, wapen, pepperspray, handboeien, portofoon, veiligheidsvest, zichtbaarheidvest en oh ja mijn pet. Precies om 13:00 uur naar de dienstvoertuigen om op tijd voor de briefing te zijn in Dordrecht. Via de portofoon hoorden wij dat er een ernstig ongeval was gebeurd, daarom moesten omrijden en via verschillende wegen kwamen wij uiteindelijk in Dordrecht aan.

Onderweg werden we gebeld dat wij nog collega’s moesten ophalen op een ander bureau. Uiteindelijk kwamen wij om ongeveer 13:45 uur aan bij het kantoor van Stadstoezicht waar wij gebrieft zouden worden. Nog even snel een hand schudden en een hallo hier en daar en een bekertje water halen. Om 14:00 uur werden wij gebrieft. Er werd aangegeven wat er van ons werd verwacht tijdens deze bijzondere dag. Als we vanuit het kantoor van Stadtoezicht naar beneden kijken zien we zoveel mensen op de ‘Boulevard of Dance’. Er werd van ons verwacht dat wij gezamenlijk door de stad zouden lopen om de orde te handhaven. Hier en daar kwamen wij mensen tegen die het nodig vonden om een boom met extra vocht te ‘verzorgen’. Ook een portiek werd even ‘opgefrist’. Deze mensen werden direct beloond met een bekeuring. Een boom, een portiek dat zijn geen plaatsen waar je je behoeften moet lozen. Natuurlijk waren er ook mensen die even bewust door rood moesten lopen bij het zien van een uniform. Tja, je moet tenslotte wel heel stoer en grappig doen in bijzijn van je vrienden. En als je dan ook hier een bekeuring voor krijgt dan wordt het ineens niet zo grappig meer.

Tijdens de rest van de dienst verschillende vechtpartijen en beledigingen wat heeft geresulteerd tot diverse aanhoudingen. Rond middernacht mochten wij naar huis en dat betekent terug naar de basis.

Een compliment is op zijn plaats voor de mensen die zich wel hebben gedragen en voor de mensen die zich positief hebben ingezet op of rond de Kroningsdag!

Fatima (32) is werkzaam als Hoofdagent bij de eenheid Rotterdam.

De beëdiging

Daar stond ik dan, samen met 6 klasgenoten van de opleiding vrijwillige politie en 50 collega’s van de reguliere opleiding, klaar voor onze beëdiging. Bij aankomst werden we welkom geheten door onze trajectbegeleiders. In kleine groepjes gingen we met een trajectbegeleider mee, waarna ons de essentie van de beëdiging werd duidelijk gemaakt, waarna we de opstelling oefenden.

Na de lunch was het zo ver, na drie speeches, waarbij de politiechef duidelijk blij en trots was op ‘zijn’ nieuwe medewerkers was het opstellen in drie rijen, zoals geoefend in de ochtend. Vol trots stond ik in de rij, wachtend op wat komen ging. Als vrijwillige ambtenaar van politie vielen we beslist niet op, we dragen immers hetzelfde uniform en volgen dezelfde opleiding als de beroepscollega’s. Waar men het misschien aan merkt is onze leeftijd, ik heb de indruk dat de gemiddelde reguliere student toch wat jonger is dan de vrijwillige collega’s.

De eerste belofte die wordt afgenomen is de zuiveringseed. Op basis van je geloof kies je voor de eed, of de belofte. Voor mij werd het de belofte.

Daar gaan we dan, de spreker spreekt de volgende zin uit:
- Ik verklaar, dat ik middellijk of onmiddellijk, in welke vorm dan ook, tot het verkrijgen van mijn aanstelling aan niemand iets heb gegeven of beloofd.
Ik beloof, dat ik, om iets in mijn betrekking te doen of te laten, van niemand, middellijk of onmiddellijk, enige beloften of geschenken zal aannemen. -
Terwijl de politiechef me persoonlijk en indringend aan kijkt antwoord ik: “Dat verklaar en beloof ik!”

Als alle aspiranten de zuiveringseed hebben afgelegd volgt de ambtseed.
- Ik beloof trouw aan de Koning, aan de Grondwet en aan de wetten van ons land.
Ik beloof dat ik de krachtens de wet uitgevaardigde voorschriften en verordeningen zal nakomen en handhaven, dat ik de aan mij verstrekte opdrachten plichtsgetrouw en nauwgezet zal volbrengen en de zaken, waarvan ik door mijn ambt kennis draag en die mij als geheim zijn toevertrouwd, of waarvan ik het vertrouwelijke karakter moet begrijpen, niet zal openbaren aan anderen dan aan hen, aan wie ik volgens de wet of ambtshalve tot mededeling verplicht ben. Ik beloof dat ik mij zal gedragen zoals een goed ambtenaar betaamt, dat ik zorgvuldig, onkreukbaar en betrouwbaar zal zijn en dat ik niets zal doen dat het aanzien van het ambt zal schaden. –

Wederom antwoord ik, als ik aan de beurt ben:’Dat beloof ik!’

Een applaus klinkt en we worden gefeliciteerd door de genodigden. Ik vond het erg leuk dat mijn coach en enkele ‘vrijwillige collega’s’ aanwezig waren, zelfs de coördinator van alle vrijwilligers/boa’s was aanwezig met felicitaties en een presentje.
Ik ben weer een stapje dichterbij het uitvoeren van de politietaak en trots kletsen we wat na en drinken wat.
Daarna business as usual, snel naar huis, eten en naar de Politieacademie voor een les Eerste hulp door politie :-).

Al met al een indrukwekkende dag, ik denk dat de trajectbegeleider wel eens gelijk kan krijgen toen hij zei: ‘dit vergeet je nooit meer’.

Freddy werkt als politievrijwilliger voor de eenheid Zeeland-West-Brabant