Deze keer
ben ik vastbesloten de jongen zijn dollemansrit te beëindigen voordat er
onschuldige burgers worden aangereden. De jongen rijdt via een smalle straat
een doorgaande weg op. Ik ruik mijn kans, want ik weet dat de weg verderop een
scherpe bocht naar links maakt. Als ik nu naast de brommer kan gaan rijden, kan
ik hem de mogelijkheid ontnemen naar links te sturen en zal de jongen zijn
bromfiets moeten stoppen. Aangekomen bij de bocht zie ik de jongen, niet zoals
verwacht afremmen, maar vol gas het trottoirs oprijden en rechtdoor het gras
oprijden. Wat de jongen even vergeten was is dat de gemeente hier jaren terug
een hele mooie grote vijver heeft aangelegd. Met een grote plons belandt de
jongen samen met zijn bromfiets in het water.
Verschrikt
zet ik mijn dienstauto stil en loop naar de rand van de vijver, met het idee
achter de jongen aan te
moeten springen om hem te moeten redden. Ik zie de jongen de kant op klimmen en
druipend van het water is het eerste wat hij tegen mij zegt: "Ik hoop dat
mijn telefoon het nog doet!". Het enige wat ik door de schrik de jongen
kan toesnauwen is: "Hier die telefoon en terug het water in. Haal je
bromfiets eruit of je krijgt ook nog eens een milieuverbaal." Zonder te
verblikken of verblozen duikt de jongen, tot mijn grote verbazing, de plomp
weer in en haalt zijn bromfiets uit het water.
De jongen
deed afstand van zijn verzopen bromfiets en daar heb ik het bij gelaten. Nu,
jaren later kom ik de jongen nog wel eens tegen. Het eerste wat hij dan
schaterlachend tegen mij zegt is: Hé Jacco, weet je nog hoe ik de vijver
inreed? Ik lach als een boer met kiespijn, omdat ik weet dat het ook anders had
kunnen aflopen…
Jacco is werkzaam als Agent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten