Eerste fouillering…

“Tijdens een van mijn stagedagen ben ik op pad met mijn coach. Op zich een rustige dienst die vooral in het teken staat van het gebied verkennen omdat ik door omstandigheden gevraagd heb om overplaatsing.

Het nieuwe teamgebied is een mooie stad, waar natuurlijk ook veel meer gebeurt dan in het dorp waar ik eerst werkzaam was. We zaten net te genieten van een welverdiend kopje koffie op het bureau, toen de melding kwam van een collega dat ze een ‘vonnisklantje’ hadden opgepikt.

Eerder was het bikersteam in het kader van het project bike in de wijk langs gegaan bij een van de woonwagens op een klein woonwagenkampje en had een veroordeelde gespot, dat wil zeggen, z’n elleboog…Hij lag verscholen achter de bank, maar kwam toch nog een klein stukje boven het raam uit. Helaas voor hem zijn onze collega’s niet van gisteren en werd hij vakkundig aangehouden. Hij had ‘voor de sier’ nog wat hennepplanten in z’n tuin staan, deze mocht hij nog even uit de grond trekken voordat hij achterin onze auto stapte. Hij had blijkbaar al een vermoeden dat het niet lang goed zou blijven gaan, z’n tassen stonden al gepakt en hij ging rustig mee. Ik ging naast hem zitten om hem in de gaten te houden tijdens de rit, vergezeld door drie grote tassen en een gigantische hennepgeur. Hij was rustig in de auto en niet erg spraakzaam. Aangekomen op het cellencomplex stond z’n moeder bij de poort te wachten om afscheid te nemen. 

In het cellencomplex aangekomen werd hij ingesloten en moest hij gefouilleerd worden. Het bleek dat alle collega’s van het cellencomplex, inclusief mijn coach, dames waren. Ik voelde de bui al hangen. Het protocol zegt namelijk dat, indien mogelijk, een fouillering moet worden gedaan door iemand van hetzelfde geslacht. Uiteraard hebben we tijdens de opleiding wel op elkaar geoefend in de fouilleringsprocedure, maar als je er dan voor staat is het toch ineens anders! “Gaat u maar even daar staan, benen uit elkaar en handen tegen de muur” hoorde ik mezelf zeggen, gevolgd door “heeft u scherpe voorwerpen bij waaraan ik me kan bezeren?” Hij zei dat dit niet het geval was en ik begon, volgens aangeleerde methode, de fouillering. Boven de gordel geen probleem, het was voor mij de eerste keer dat ik bij iemand van hetzelfde geslacht met mijn handen op plaatsen kwam waar ik liever niet kom, maar het moet nou eenmaal. 

Tips en tops van de coach: “Je moet toch wat beter op de minder leuke plekken voelen…” Gelukkig hebben we die avond nog drie verdachten inzake Opiumwet aangetroffen, alle drie eveneens mannen, waardoor ik meteen nog drie keer heb kunnen oefenen…” 

Freddy is accountmanager en volgt in zijn vrije tijd de opleiding tot politievrijwilliger surveillance en handhaving. Hij werkt bij Eenheid Zeeland-West-Brabant.

 

Brugsmurf?

Sander (32) heeft na een aantal jaar in het bedrijfsleven gewerkt te hebben, de overstap gemaakt naar het politievak. Hij vertelt over zijn eerste schoolweek.

“Na een lange selectie ben ik in oktober begonnen aan de politieopleiding niveau 4 in Eindhoven.

De term ‘brugsmurf’ lijkt erg toepasselijk voor iemand die begint aan zijn opleiding aan de Politieacademie, want de favoriete kleur van de smurfen is immers blauw.

Eigenlijk voel ik mij ook zo nadat ik een jaar of 12 in het bedrijfsleven heb gezeten. Tot aan de voordeur van de academie ervaar ik weer alle positieve spanning van ‘vroeger’. Ik slaap slecht, want wie zouden mijn klasgenoten zijn? Wat smeer ik op mijn brood en neem ik mijn boterhamtrommel mee? Schooltas… rugzak? Hoe laat moet ik vertrekken? De ‘eerste schooldag stress’ begint toe te slaan.

Eenmaal door die voordeur weet je al heel snel ‘nee…dit heeft niets met mijn vroegere scholen te maken’. De faciliteiten ogen modern, fris en rustig. Dat staat in schril contrast met mijn oude middelbare school. Daar krioelden mensenmassa’s door een grijze aula en kille gangenstelsels. Op de academie is er rust en discipline.

De eerste week is een intensieve kennismaking met de academie, je eenheid, je werkgebied en je klasgenoten. De klas bestaat uit 20 personen die sterk van elkaar verschillen in leeftijd, achtergrond en levenservaring. Je stelt je voor aan de hand van een metafoor. Hierdoor is iedereen open en eerlijk en voelt het contact direct goed. Dat goede gevoel zullen we dan ook hard nodig hebben tijdens deze eerste week.

Op woensdag en donderdag moeten we tijgeren door het zand, hardlopen, hindernissen nemen, navigeren, reddingszwemmen met overall aan maar bovenal samenwerken! Dit is alles behalve een schoolreisje! Keihard werken, maar wel moe en voldaan.

De laatste dag van de week hebben we gebruikt om kennis te maken op het bureau waar we komen te werken. Even snel kennis maken met de toekomstige collega’s en snel een indruk krijgen van het werk achter de schermen!

Aan het einde van de week lachen we erom. Voor de een was het veel informatie en voor de ander een grote lichamelijke inspanning.
Over één ding zijn we het denk ik allemaal wel eens… dit heeft niets meer te maken met je middelbare schooltijd. De zenuwen zijn weg, de kop is eraf, het ijs is gebroken en we gaan op naar de rest van de opleiding!

Brugsmurf? NEE…wij zijn aspiranten aan de Politieacademie en daar zijn we trots op!”

Huiszoeking naar vuurwapen

“Vanochtend begonnen we al om 06:30 met een korte briefing over de huiszoeking waar ik samen met medestudenten en nog meer collega’s bij aanwezig mocht zijn. Het doel van de huiszoeking was om een vuurwapen te vinden.

 
Per onopvallende auto en 1 politiebusje vertrokken we rond 07:00 naar de locatie. De studenten die niet-vuurwapendragend waren moesten op een afstand blijven tot de ervaren collega’s binnen waren. Er was afgesproken om 1 koppel bij de achterdeur te hebben i.v.m. mogelijk wegrennen van de verdachte en 4 personen die bij de voordeur stonden. Er werd na aanbellen open gedaan en de verdachte samen met een vriend en een vrouw waren licht geschokt en boden geen verzet. Het was een flinke bende in huis, het stonk en er waren 3 honden aanwezig. De verdachte werd niet meteen geboeid maar moest wel samen met de 2 andere personen in de woonkamer blijven onder toezicht van 1 collega terwijl de rest het huis doorzochten. Er is geen wapen aangetroffen maar wel is de verdachte meegenomen naar het bureau wegens openstaande boetes en heling van goederen.

 
Deze ervaring was erg leerzaam omdat ik ook veel tips kreeg over het doorzoeken van bepaalde plekken die niet meteen opvielen. Er bleek namelijk een kruipruimte onder een houten vloer te liggen. Eenmaal terug op het bureau liep ik samen met een ervaren collega en de verdachte de arrestantengang in om de persoon in te boeken. Ik zag hoe de procedure verliep die elke verdachte doorloopt voordat hij de cel in gaat. Veel hiervan herkende ik vanuit mijn stage bij de Koepelgevangenis.”

Tom (23) volgt de opleiding tot Politiemedewerker. Hij is werkzaam bij Eenheid Oost-Nederland.