“Na het eten ging ik mee met J. de hondengeleider. Ik dacht dat zijn hond alleen op commando iets of iemand zou pakken maar niet deze hond. Rico was een hond die alleen ingezet zou worden als het echt noodzakelijk was en hij ging dan ook meteen in de aanval. Ik mocht even een kijkje nemen in de kofferbak maar had het al snel gezien! Geen hond om leuk mee op de foto te gaan. Wat me opviel was dat J. ongelooflijk veel dingen tegelijk kan. Op het verkeer letten, de mensen op straat, een gesprek voeren met mij en tegelijkertijd met een oortje in ook nog eens luisteren naar de “boordradio”. Toen we door de winkelstraat reden zag ik in mijn ooghoek iets gebeuren voor een winkel. Voordat ik in de gaten had wat er aan de hand was, stond J. al voor de winkel en hoorde ik zijn stem over de radio. Het bleek te gaan om een winkeldief die voor de winkel slaags raakte met winkelpersoneel. J. en ik gingen naar binnen om camerabeelden te bekijken en de aangifte op te nemen. Ondertussen was het busje gekomen om het meisje mee te nemen naar bureau. Het meisje moest al haar spullen afgeven en riemen en schoenen enzovoort uitdoen en ze werd samen met J. en een vrouwelijke agent in een kamertje gezet om te ondervragen. Ze vertelde dat dit niet de eerste keer was dat ze iets gestolen had en ze begon te huilen tijdens het verhoor. Op dat moment realiseerde ik mij dat dit werk niets voor mij was, ik huilde bijna met haar mee terwijl ik drommels goed wist dat ze gewoon schuldig was en dat het ook niet de eerste keer was dat ze iets gestolen had. J. en zijn collega voerden haar verhaal in de computer in en vertelden mij dat ze binnen no-time weer op straat zou staan met alleen een dikke boete. J. moest erg om me lachen toen ik zei dat ik toch echt dacht dat ik best wel een goede agent had kunnen worden maar dat nu gebleken was dat ik veel te soft was. Samen met J. hebben we nog even een kijkje genomen bij het cellencomplex aan de Europaweg in Apeldoorn. Na de dienst met J. mocht ik meedraaien met de Noodhulp. Van te voren hadden we goeie afspraken gemaakt over mijn veiligheid, wat ik wel en niet mocht zien en wat ik moest doen als er een gevaarlijke melding zou komen (wachten op de hoek totdat ze me weer zouden ophalen). Ik verwachtte veel actie maar uiteindelijk hebben we alleen twee jongens aangesproken die zonder helm en veel te hard, tegen het verkeer inreden. Er kwam die dienst geen melding en dus hebben we gewoon rondgereden en zijn vervolgens alle meldingen van die dag gaan verwerken op het bureau. Dit administratieve werk was erg omslachtig en nam veel tijd in beslag.
Na deze dag heb ik alleen maar meer bewondering voor al die mannen en vrouwen die dit werk dagelijks doen!”
Astrid werkt in een burgerfunctie bij de politie. Om goed te weten wat het politiewerk inhoudt, ging ze een dagje mee op stap met de politie Noord- en Oost Gelderland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten