Eerste slecht nieuws gesprek

“Zo lijkt een dinsdagochtend normaal te beginnen. Opstaan, rustig richting het werk rijden, lekker op tijd op het werk. Toch loopt de dag anders dan je had verwacht dan toen je 's ochtends opstond. Om 08:15 uur kom je beneden in de achterwacht en word je meteen naar buiten gestuurd. Wat jou even is ontgaan maar je collega's niet: aanrijding letsel. Twee op hetzelfde moment nog wel! Dus dan word je naar buiten gestuurd samen met een ervaren collega, adres ingetypt in het navigatiesysteem, aangezien na 4 weken het nog wel lastig is om de straten te kennen. Ter plaatse gekomen samen met een andere auto; geen aanrijding. Na verificatie bij de meldkamer bleek het door de hectiek maar één aanrijding te zijn. Daarom hebben we toestemming gevraagd om naar de andere locatie te rijden om daar te assisteren.

Omdat dit mijn eerste grote aanrijding letsel was, hebben we duidelijk afspraken gemaakt. Zo mag je wat je geleerd hebt gaan toepassen. Omdat dit mijn eerste grote aanrijding letsel was werd er gelukkig niet teveel van me verwacht. Dat wisten mijn collega’s en ze hielden me ook nauwlettend in de gaten. Maar omdat je je toch nuttig wilt maken begin je met getuigengegevens te noteren en hulp bieden.

Uiteindelijk in overleg met de leider plaats delict tot het punt gekomen dat het slechte nieuws bij de familie gemeld moest worden. Gelukkig was het geen dodelijke aanrijding, maar wel zo ernstig dat het slachtoffer per traumaheli naar het ziekenhuis moest. In overleg met mijn collega is besloten dat ik samen met mijn collega het slechte nieuws ging brengen. We hadden net de proeve ‘slecht nieuws’ gehad op school dus ik wist wat ik moest doen, maar toch blijft het vreemd om dat de eerste keer te doen. Raar om iemand eigenlijk een van de ergste dingen te brengen die hij of zij zich voor kan stellen. Maar toch zie je ergens wel dankbaarheid bij mensen, al is dat misschien een beetje raar om voor te stellen.

En zo eindigt een, wat 's ochtends een normale dinsdag leek, in een voor mij nieuwe leerzame ervaring. Ik heb in ieder geval in een veilige leeromgeving mijn leermomenten mee kunnen pakken maar toch ook mijn werk kunnen doen.”

Joyce (22) volgt de opleiding tot agent en werkt tijdens haar praktijkperiodes in de eenheid Oost-Brabant.

Van verkeersboete naar prio1 melding

“Vandaag waren we om 08:15 aanwezig op het bureau voor de briefing. In de briefing kwam niet veel bijzonders naar voren en daarom had onze coach het idee om ons het gebied Ede verder te laten zien per politiebusje.

Om 10.00 vertrokken wij richting Veenendaal, daarna Ederveen en vervolgens naar Lunteren. Veel van deze gebieden bestaat uit weide en platteland met hier en daar een klein dorpje. Het was de bedoeling om onderweg op de omgeving en ook op auto’s te letten. Al snel viel ons een auto op die een zelfgemaakt kenteken achter op zijn auto had zitten. Deze reed vervolgens een zone in waar het uitsluitend voor bewoners was en waar wegwerkzaamheden aan de gang waren. Hij reed ook nog eens te hard en zo weer de zone uit dus blijkbaar woonde hij er niet. Dit was voor ons genoeg om hem langs de kant te zetten. Onze coach vroeg aan mij en mijn medestudenten wie er mee ging en ik zei dat ik wel wilde. De coach voerde het gesprek en ik hield de bestuurder en de weg in de gaten omdat we half in de berm stonden. De man bleek Litouws te zijn en het gesprek werd in het Engels gevoerd. Uiteindelijk wilden wij de man een boete geven voor 23 km/pu te hard waar wegwerkzaamheden aan de gang waren. De boete bedroeg 245 euro. Maar net toen wij wilde gaan schrijven kregen we een prioriteit 1 melding.

Wij gaven de bestuurder zijn geld terug en zeiden dat hij geluk had en stapten snel de bus in. Onze coach vroeg om toestemming aan de meldkamer om de optische en akoestische signalen aan te zetten en dat mocht. Na ongeveer 500 meter kregen we via de portofoon te horen dat een eenheid uit Barneveld de melding had overgenomen en toen baalden wij wel een beetje. Wel hebben we een kijkje genomen wat er aan de hand was en het bleek te gaan om een psychisch gestoorde vrouw die een mes naast zich had liggen. Toen we ter plaatse kwamen was de situatie al opgelost en er was ook een ambulance aanwezig omdat de vrouw een epileptische aanval had gehad.

Op het bureau hebben we vervolgens kort pauze gehouden en in de middag om 14:30 mochten we mee met een snelheidscontrole. Hierbij werd een laser gebruikt om de snelheid te bepalen. De controle verliep rustig en er werd maar 1 man beboet vanwege een snelheidsoverschrijding van 12 km/pu. Wat begon als een rustige dag werd toch een afwisselende, onvoorspelbare dag!"

Tom (23) volgt de opleiding tot Politiemedewerker. Hij is werkzaam bij politieregio Oost-Nederland.