Een dagje meerennen!

Aangezien dit hoogstwaarschijnlijk mijn eerste en enige blog zal zijn, zal ik mij even kort voorstellen. Ik heet Remy, 27 jaren jong en ik werk sinds een week bij het Contactcenter van de Afdeling Werving Politie. Om kandidaten zo goed mogelijk te kunnen informeren over de inhoud van de testdagen, heb ik een dag mee mogen lopen om het zelf te ervaren.

Het begon allemaal om 8:30 uur bij de Politieacademie te Apeldoorn, waar ik aan kon haken bij een lichtelijk gespannen groep selectiekandidaten. Voor mij zat er natuurlijk minder spanning achter omdat ik niet per se goed hoefde te presteren. Het enige wat fout kon gaan was dat ik de sporttest niet zou halen en dat ik dan mijn collega’s moest trakteren! Bij de kandidaten kon je goed merken dat de sporttest toch wel het belangrijkste gespreksonderwerp was.

Eenmaal omgekleed in de zaal werd ik toch wel benieuwd naar hoe intensief de sporttest nou eigenlijk zou zijn en of iedereen het zou kunnen halen. We begonnen met een kleine warming up, om vervolgens de verschillende onderdelen uitgelegd te krijgen en ze even te oefenen. Wat mij daarbij opviel is dat je tot in detail uitgelegd krijgt wat je moet doen, hoe je het moet doen en in welk tempo. Kortom, goed luisteren naar de instructies want je kan er zeker je voordeel mee doen! Het parcours bestaat uit het testen van verschillende soorten lichamelijke inspanningen (kracht, snelheid, vaardigheid en uithoudingsvermogen) maar naar mijn idee is het mentale aspect even belangrijk. Vandaar ook dat ik het super vond om te zien hoe de kandidaten hun best deden elkaar aan te moedigen!

Om je even een klein beeld te schetsen, ik ben een basketballer en ik train 2 keer in de week en dan speel ik in het weekend een wedstrijd. Die achtergrond bleek genoeg om de sporttest in een tijd van 2,49 minuten af te ronden, waar ik er 3,10 minuten over mocht doen. Persoonlijk vond ik de test vrij pittig, maar onder aanmoediging van de kandidaten kon ik ondanks de verzuring in mijn bovenbenen toch de test op een constant niveau uitlopen. Ik vond het echt leuk om dit meegemaakt te hebben!

Wie weet inspireert dit stukje jou om te solliciteren, heb je vragen over alles of mag je ingepland worden voor een van de testdagen… Dan spreken wij elkaar misschien nog eens aan de telefoon!

Succes allemaal!

Bezoekje aan het mortuarium

Het politiewerk is niet altijd een pretje. In deze blog vertel ik wat over de mindere kant van het werk. Althans, wat ik de mindere kant vind! Ik zit nu in het tweede jaar van de opleiding en in deze periode op de academie is een bezoek aan het mortuarium ingeroosterd.

Een dag voor het bezoek aan het mortuarium kregen we allerlei foto's te zien van dode mensen. Dit om ons voor te bereiden (voor zover dat kan) op wat je kan aantreffen. De foto's varieerden van mensen die zich hadden opgehangen, mensen die verdronken zijn en al een tijd in het water lagen, ernstige verkeersongevallen waarbij mensen nauwelijks herkenbaar in de auto werden aangetroffen en mensen die met de trein in botsing zijn gekomen. De lichamen op de foto's waren soms net een paar uur overleden en andere waren al meer dan een half jaar oud. Jullie kunnen je voorstellen dat dit er niet altijd even smakelijk uitzag.

Dan het bezoek aan het mortuarium. Voor het bezoek aan het mortuarium was ik op een gezonde manier gespannen. Hier konden wij een lichaam bekijken van een man op leeftijd die overleden was aan een hartstilstand. Ook hebben wij kunnen voelen hoe stijf dode mensen worden. Een bizar gevoel als je dat voor de eerste keer doet! Na dit bezoek was ik onder de indruk maar viel het mee hoe ik het ervaren had. Ik had namelijk al eerder overleden mensen gezien. Dat brengt mij ook bij een ervaring uit de vorige praktijkstage die ik met jullie wil delen. Maar daar vertel ik volgende keer over!

Rob zit in het tweede jaar van de politieopleiding op de Politieacademie in Apeldoorn. Hij werkt bij het Korps Landelijke Politiediensten.

Mijn eerste blog

“Hoi! Mijn naam is Niels en ik ben op dit moment zo'n 6 weken werkzaam voor Politie Flevoland. En ik moet zeggen, het is enorm leuk! Ik heb de afgelopen weken ontzettend veel geleerd, van wanneer je iemand mag aanhouden, tot hoe je een bekeuring schrijft.

Laatst had ik een casusdag. Tijdens die casusdag speelden zich verschillende scenario’s af. Zo moest ik een auto aan de kant zetten omdat de bestuurster geen gordel om had… moest ik achter een meisje aan omdat ze een telefoon gestolen had en was er een ruzie geweest in een gymzaal waarbij een mevrouw een mes in haar borst had gekregen.

Die laatste melding was erg spannend! Eerst moesten we een stukje rondlopen om te kijken of er iets gebeurde in de omgeving. Ineens kregen we via onze portofoon de melding dat er dus een vechtpartij was geweest en dat er 2 gewonden waren. We renden snel naar de sportzaal en eenmaal aangekomen bleek de sportzaal al te zijn ontruimd. Het enige was, dat de dader nog wel steeds in het gebouw aanwezig kon zijn. Dus moesten we erg voorzichtig, maar ook snel te werk gaan.

Toen we de gymzaal binnen liepen zagen we al snel een mevrouw met een mes in haar borst. Gelukkig was dit natuurlijk niet echt, maar het zag er wel zo uit dat het echt leek! Omdat de dader nog in het gebouw zou kunnen zijn hebben we snel versterking gevraagd en zijn we bezig gegaan met het verzorgen van de mevrouw. Mijn 3 collega's bekommerden zich om de slachtoffers terwijl ik de veiligheid in de gaten hield. Toen ik op een gegeven moment de melding kreeg dat het ambulancepersoneel voor de sporthal stond en ze niet naar binnen durfden ben ik deze, samen met een collega, gaan ophalen zodat zij ook veilig hun werk kunnen doen. Nadat de slachtoffers waren verzorgd en met de ambulance meegestuurd waren, hebben we nog snel wat rondgekeken en toen was het al het einde van de casus.

Gelukkig leer je goed hoe je met dit soort situaties moet omgaan. Wat erg belangrijk is, is dat jij en je collega's veilig zijn. Je moet dus altijd om je eigen veiligheid denken. We deden nog lang niet alles goed, maar van fouten maken leer je zeggen de leraren altijd.”

Alles over kwartiel 5

Beste collega’s, toekomstige politieagenten en geïnteresseerden,

Aangezien dit mijn eerste blog is, zal ik me even voorstellen. Ik ben Anouar, 24 jaar en zit in kwartiel 5 van de opleiding tot Politiemedewerker (niveau 3). Deze opleiding duurt 3 jaar en is verdeeld in 12 kwartielen (Een kwartiel is een periode van 3 maanden).
Hiervan heb ik nu twee praktijkkwartielen van in totaal 6 maanden achter de rug. De schoolkwartielen volg ik op de Politieacademie in Apeldoorn. Laat ik beginnen met een informatieve uitleg over het kwartiel 5.

In kwartiel 5 worden we voorbereid op de Noodhulp (de 112-meldingen), aangezien we in kwartiel 6 als derde man noodhulpdiensten mee gaan draaien. Om jullie een beeld te geven welke vakken wij krijgen, wil ik daarom wat uitleg geven over een aantal vakken. We krijgen les in: Verkeersongevallen; waar moet ik allemaal op letten als ik naar een verkeersongeval rijd? Hoe plaats ik mijn dienstauto? Hoe creëer ik een veilige werkruimte? Hoe moet ik het ongeval schriftelijk afhandelen? Hoe benader ik het slachtoffer? En nog veel meer… Bij het vak Eerste hulp wordt ons geleerd hoe we bijvoorbeeld een slachtoffer moeten stabiliseren, hoe verwijder ik het veiligst een helm? Wat is van belang om door te geven aan de meldkamer? In stresssituaties is het belangrijk om goed contact te houden met de meldkamer, zodat andere hulpdiensten ingeschakeld kunnen worden. Daarnaast leren we wat te doen bij: schotwonden, botbreuken, buiktrauma’s en bijvoorbeeld hoofdletsel.

Het volgende vak waar ik het over wil hebben is Zwemmen. Je moet hierbij niet denken aan recreatiezwemmen, maar aan reddend zwemmen! Denk hierbij aan: Hoe vervoer ik een drenkeling? Hoe werp ik op de juiste wijze een klos? Hoe duik ik een drenkeling veilig op? Wat als iemand mij in paniek vasthoudt en onder water drukt? Dit gaat allemaal in een overall en sportschoenen, dus het zwemt iets zwaarder.

Een ander vak in dit kwartiel is Slechtnieuws, op welke manier breng ik slechtnieuws naar personen, als iemand overleden is? Waar moet ik rekening mee houden? Hoe ga ik om met de emoties 8-o . Als politieagent is het namelijk onze taak, om het slechte nieuws (denk aan overlijden, of als iemand een ongeval heeft gehad) persoonlijk te vertellen aan bijvoorbeeld familieleden of partners.
Dit was pas een fractie van de vakken die wij krijgen.

In mijn volgende blog wil ik meer ingaan op mijn persoonlijke praktijk / schoolervaringen.

Tot de volgende blog!

Anouar