donderdag 20 oktober 2011

Bezoekje aan het mortuarium

Het politiewerk is niet altijd een pretje. In deze blog vertel ik wat over de mindere kant van het werk. Althans, wat ik de mindere kant vind! Ik zit nu in het tweede jaar van de opleiding en in deze periode op de academie is een bezoek aan het mortuarium ingeroosterd.

Een dag voor het bezoek aan het mortuarium kregen we allerlei foto's te zien van dode mensen. Dit om ons voor te bereiden (voor zover dat kan) op wat je kan aantreffen. De foto's varieerden van mensen die zich hadden opgehangen, mensen die verdronken zijn en al een tijd in het water lagen, ernstige verkeersongevallen waarbij mensen nauwelijks herkenbaar in de auto werden aangetroffen en mensen die met de trein in botsing zijn gekomen. De lichamen op de foto's waren soms net een paar uur overleden en andere waren al meer dan een half jaar oud. Jullie kunnen je voorstellen dat dit er niet altijd even smakelijk uitzag.

Dan het bezoek aan het mortuarium. Voor het bezoek aan het mortuarium was ik op een gezonde manier gespannen. Hier konden wij een lichaam bekijken van een man op leeftijd die overleden was aan een hartstilstand. Ook hebben wij kunnen voelen hoe stijf dode mensen worden. Een bizar gevoel als je dat voor de eerste keer doet! Na dit bezoek was ik onder de indruk maar viel het mee hoe ik het ervaren had. Ik had namelijk al eerder overleden mensen gezien. Dat brengt mij ook bij een ervaring uit de vorige praktijkstage die ik met jullie wil delen. Maar daar vertel ik volgende keer over!

Rob zit in het tweede jaar van de politieopleiding op de Politieacademie in Apeldoorn. Hij werkt bij het Korps Landelijke Politiediensten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten