Het echte werk

Sinds afgelopen mei ben ik begonnen aan tertiel drie van mijn opleiding. Een tertiel telt 4 maanden en mijn werkplek verschilt dan ook per tertiel. Na dit tertiel ben ik inmiddels aan het einde van het eerste leerjaar (van de drie).

Nog geen jaar geleden waren we nog aan het oefenen met een ‘simpel’ baliegesprekje, basis-EHBO en oefenen met onze transportboeien. Maar nu zijn we eindelijk in tertiel drie.  De periode dat we 4 maanden ervaringen mogen opdoen op onze eenheid. Je hebt het gevoel dat het nu gaat beginnen. Je stelt je voor dat je iedereen aan de balie in een handomdraai kan helpen, de aangiftes zullen rijkelijk vloeien en de boeven zullen meewerken naar aanleiding van een goed gesprek.

Maar nu de praktijk; de vragen van burgers aan de balie blijken toch moeilijker dan gedacht. Aangiftes blijken vaak geen aangiftes te zijn en verdachten krijgen het voor elkaar je te laten twijfelen. Vaak zijn er geen pasklare antwoorden en oplossingen zoals je leert op de Politieacademie. Als je daar over nadenkt kan het ook niet anders. Elke situatie en persoon is anders.

We leren op de academie de basis, maar in de praktijk blijkt dat je vaak op de situatie moet inspelen. ‘Meeveren’ en ‘terugbuigen’ zijn voor mij magische woorden. Het is te vergelijken met het halen van je rijbewijs. Iedereen met het roze papiertje (tegenwoordig kaartje) weet dat wanneer je deze in de ‘pocket’ hebt, je pas leert autorijden. Dit doe je door vaak in je auto te stappen en veel kilometers te rijden.

Wat mij betreft geldt dat ook voor ons vak. Je wordt vaardiger dankzij ervaringen. De academie legt de belangrijke basis… de praktijk voegt daar creativiteit, improvisatie en zelfredzaamheid aan toe. 

Vandaag kwamen we bij een onwelwording van een chauffeur. Hij was tijdens het rijden ziek geworden en wist zijn vrachtwagen nog ternauwernood langs de kant te zetten. Eenmaal ter plaatse doe je automatisch wat je hebt geleerd. Ik spring uit de auto en begin direct met hulpverlening. Na een paar minuten neemt de ambulance het over en moet ik weer even overschakelen van hulpverlening naar verkeersregelaar en daarna naar een politiemedewerker die getuigenverklaringen opneemt. En dit was slechts één melding.

Morgen ga ik mijn aanhouding- en zelfverdedigingvaardigheden trainen, volgende week een verdachte verhoren en verkeerscontroles uitvoeren.

Ik begrijp nu waarom mijn opleiding ‘allround politiemedewerker’ wordt genoemd. 
Wat een mooi vak hebben wij. Dit is het echte werk!

Sander (32) heeft na een aantal jaar in het bedrijfsleven gewerkt te hebben, de overstap gemaakt naar het politievak.