Ach, tis maar een stuk ijzer!

Concentratie… Daar sta ik dan. Altijd heb ik het naïeve idee gehad dat iedereen de politie leuk en geweldig vindt, en dat niemand de politie kwaad zou willen doen. Maar daar sta ik dan: oog in oog met een man van een jaar of 30 die bekend staat als vuurwapengevaarlijk en net iemand geprobeerd heeft te vermoorden. We kijken elkaar aan. Langzaam leg ik mijn hand op mijn holster die ik sinds kort heb. Wat een onding dacht ik toen ik hem voor het eerst droeg: als je rent heb je een kilo extra ballast op je heupen en je moet elke keer goed opletten als je gaat zitten in een stoel met armleuningen. Maar nu ben ik er blij mee: het wordt misschien hij of ik…

Langzaam klik ik de veiligheidsmaatregelen los in het holster zodat ik mijn vuurwapen snel kan pakken en per ongeluk verlies ik de verdachte heel even uit het zicht. Als ik, na een halve seconde, opkijk zie ik dat de man zijn rechterhand in zijn rechterbroekzak heeft. Rustig pak ik mijn wapen en richt hem langzaam op de man. ‘Handen laten zien!’, hoor ik mezelf roepen. Hartslag: 130 slagen per minuut… Dan zie ik dat hij een klein pistool uit zijn jaszak pakt en dit mijn richting op begint te wijzen. Ik richt direct op de borst en schiet drie keer raak.

Er klinkt een fluitsignaal. Ik kijk naast me en zie dat drie klasgenoten ook hun wapen op het beeldscherm hebben gericht. Onze docent geeft het teken dat we onze wapens moeten bergen. Het geeft een veilig gevoel dat ik, indien het echt heel erg spannend wordt, mezelf of anderen met het meeste ingrijpende middel kan beschermen. Want gelukkig was dit een les en komt het in Nederland nauwelijks voor dat een agent zijn wapen moet trekken.

De tweede schoolperiode is begonnen en we zijn bezig met een aantal nieuwe dingen: reddingszwemmen, Engels, jeugdzorg en complexe verkeerscontroles. Maar het nieuwe onderdeel waar we ook examen in moeten doen en dat het meeste oproept bij studenten is het vuurwapen. Eerst leren we hoe een vuurwapen werkt: wat is de functie van de ontspanhefboom en wanneer moet je de sledevangpal gebruiken? Daarna hebben we geleerd hoe we het wapen schoon moeten maken, laden en herladen en kregen we les in de goede schiethouding: rechtervoet iets naar achteren, zo’n 20 centimeter door je knieën zakken en beide armen gestrekt.

Vervolgens kwam het onderdeel waar we allemaal wel naar uitkeken: het schieten zelf… Toen ik mijn eerste schot vuurde, ging er van alles door me heen. Misschien heb je het gehoord, maar er zijn in vrij korte tijd 2 heftige schietincidenten met politiestudenten aan mijn politieacademie geweest. Ten eerste een student die in Almelo zijn ex-vriendin neerschoot, waarna hij zichzelf van het leven beroofde. Kort daarna is een andere student omgekomen nadat hij door een kogel uit zijn eigen vuurwapen geraakt werd. Het is nog onduidelijk wat er daar precies gebeurd is, maar deze twee verschrikkelijke incidenten maken wel duidelijk wat voor verantwoordelijkheid je hebt als vuurwapendragende politieagent. Hopelijk hoef ik hem nooit te gebruiken in de grote boze wereld.

Tom volgt de opleiding tot Allround politiemedewerker (hoofdagent) en werkt bij politie Zaanstreek-Waterland.