Jong geleerd..

“Mijn (stief)vader is bij de politie, zullen mijn zoontje en stiefzoontje hebben gezegd tegen de leerkrachten van hun basisschool. Onze ‘bijzondere’ kinderen zitten op dezelfde speciale basisschool, waar het thema hulpverlening werd behandeld. Natuurlijk vond de juf het wel leuk om een live politieman in de klas te hebben, dus er werd een briefje in de agenda gestopt met verzoek of ik een keertje een uurtje of wat wilde komen vertellen over de politie.

Uiteraard doe ik dat graag, een van de leukste eigenschappen van kinderen op zo’n school is dat ze erg dankbaar en enthousiast zijn als er zoiets gebeurt in de klas. De juf belde me, ik vertelde haar dat ik geen fulltime politieman ben, maar een vrijwilliger en dat ik het alleen zou doen als het voor allebei de klassen tegelijk zou zijn. De afspraak was snel gemaakt en op de afgesproken dag ging ik, uiteraard in volledig uniform en met allerlei attributen op weg naar de school.

Natuurlijk kom ik precies aan tijdens de pauze en word weer herinnerd aan de diensten  uniformgewenning. Ik lijk wel een filmster als alle kinderen zich rondom mij verzamelen en meewandelen naar de deur van de school. De juf van de klas waar mijn zoontje in het vorig schooljaar zat, zag me over de gang lopen en trekt me naar binnen. Ik ben gelukkig op tijd en kan wel een kwartiertje vertellen maar moet daarna snel naar mijn jongens.

Als allebei de klassen zijn verzameld in een lokaal vraagt de juf aan mijn zoontje: “Wie staat er voor de klas?” Hij heeft een glimlach van oor tot oor en zegt trots: “Mijn papa!” Ik moet even slikken, wat is ie lief en trots op mij denk ik nog en ik beantwoord de vragen van de juf en de kinderen.

Het uur vliegt om, de gekste vragen worden gesteld en de stage-juf wordt gaandeweg in de boeien geslagen, met een gierende klas kinderen tot gevolg. Met de juf geboeid tegen het bord vraag ik mijn stiefzoontje of hij toevallig nog aan het sleuteltje van de boeien heeft gedacht. Verbaast kijkt hij me aan en zegt van niet… Ik doe net of we dat wel hadden afgesproken en vraag hem hoe we nou verder moeten. De kinderen in de klas gieren het uit, geweldig! Uiteraard heb ik de sleutel zelf en de juf mag gaan en ik beantwoord nog wat vragen. Een van de kinderen vraagt waar mijn pistool is, ik zeg uit gewoonte dat ik niet vuurwapen-dragend ben, waarop hij antwoordt: “Da’s maar goed ook, anders zou de school zo in brand vliegen…”

Ik rij voldaan terug naar het bureau om mijn spullen terug te brengen en het uniform in de kledingkast te hangen en ga weer aan het werk voor mijn baas, morgenavond heb ik weer dienst bij de politie.”

Freddy is accountmanager en volgt in zijn vrije tijd de opleiding tot politievrijwilliger. Hij werkt bij Eenheid Zeeland-West-Brabant.