De toon die de muziek maakt

“De eerste les AZ (Aanhouding & Zelfverdediging). We moeten een verdachte aanhouden. Om mezelf een houding te geven, sta ik met opgeheven wijsvinger tegenover een klasgenoot, in dit geval de verdachte: ‘Stop politie, u bent aangehouden!’ Mijn klasgenoot, ook moeder van twee kinderen, schiet in de lach. Ze herkent in mij meer een boze moeder dan een agent met gezag. Ik lach mee en realiseer me dat ik ook nog nooit een agent met een opgeheven vinger heb zien staan.

Na een paar lessen kom ik er achter dat de goede toon vinden vaak lastiger is dan de verdachte fixeren of de handboeien om doen. Al valt dat laatste ook niet mee. Het is soms een gestuntel van niks. De leren huls aan je koppel is nog stug, zodat voordat je de boeien eruit hebt, de vogel al lang gevlogen zou zijn.

Na zes weken les mogen we twee dagen stage lopen bij de eenheid. In burger. Ik mag een grote verkeerscontrole bijwonen, uitgevoerd door de politie in samenwerking met externe partners zoals de Belastingdienst, RDW, Marechaussee en Douane.

Met nieuwsgierigheid observeer ik de agenten die aan het werk zijn. Nieuwsgierig naar hoe ze communiceren, maar ook hoe bestuurders daarop reageren. De rij auto’s is lang en het duurt soms even voordat de bestuurder aan de beurt is. Bij een van de poortjes staat een wat oudere groepschef.  Hij heeft een prettige uitstraling. Ik maak een praatje met hem. Als groepschef zit hij meestal op bureau en dit zijn gelegenheden waar hij weer ‘gewoon’ het werk op straat mag doen. Hij heeft er plezier in. Dat kan ik zien.

Elke bestuurder wordt door hem met egard ontvangen. Vriendelijk vraagt hij naar het rij- en kentekenbewijs. Maakt een praatje, soms een grapje en als er iets niet in orde is, deelt hij een bekeuring uit en schudt dan vervolgens vaderlijk z’n hoofd met de opmerking: ‘Zonde’. Is er niets aan de hand, steekt hij z’n duim op tegen de bestuurder en roept: ‘de P van prima!’

Gefascineerd blijf ik zo een tijdje staan kijken. Ik bedenk me dat de toon die de muziek maakt soms in het kleine zit, soms een kunst  is van de lucht eruit te halen. Maar dat de opbrengst groot kan zijn: ik heb nauwelijks een bestuurder boos zien wegrijden.”

Esther (41) werkt als managementassistente op de Politieacademie. Na 12 jaar wilde ze ook wel eens ervaren hoe het werk op straat is. Daarom solliciteerde ze als vrijwilliger surveillance & handhaving.