Na de briefing waarbij de doelen en het plan uitgelegd werd gingen we op pad. Twee eenheden (van twee personen) in burger en twee in uniform. Ik ben niet zo goed in winkelen, maar wandel door de binnenstad in mijn burgerkleding voorzien van koppel met transportboeien en pepperspray en de portofoon in mijn binnenzak. Al wandelend door het publiek zie ik een man die verdacht geïnteresseerd rondkijkt, maar niet naar de winkels zoals de meeste mensen… Ik tip m’n maatje en vertel over de porto wat ik zie en dat we deze persoon “een staartje geven”, hem wat langer gaan volgen. Ondertussen heb ik sterk het gevoel dat ik de man ken, maar ik kan hem niet direct thuisbrengen. De man gaat winkel in en uit en zoekt duidelijk naar open tassen en jaszakken. Het is lastig om hem te volgen omdat hij zig-zag door de winkelstraat gaat.
Opeens schiet het me te binnen, ik ken hem! Tijdens de dienst die ik met de carnavalsoptocht heb gedaan werden we door omstanders getipt dan iemand aan de broeken van dames zat. We hebben hem toen even geobserveerd en aangesproken, z’n identiteit vastgesteld en weggestuurd.
Later die dag hoorde ik dat dezelfde persoon om dezelfde reden nog een keer door de collega’s was aangesproken.
Ik geef mijn informatie door aan de collega’s en wacht totdat de andere burgereenheid ons aflost. De man kijkt onrustig om zich heen en ik vermoed dat hij mij ook heeft gespot en misschien zelfs herkend heeft. De andere eenheid neemt het van ons over, maar de man heeft duidelijk door dat hij gespot is. Hij loopt ineens met stevige pas de stad uit. Op zich jammer dat we hem niet op heterdaad hebben betrapt, maar we weten zeker dat hij die zaterdag geen zakken meer gerold heeft.”
Freddy is accountmanager en werkt daarnaast als politievrijwilliger bij de Eenheid Zeeland-West-Brabant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten