Mama, ben je nou ‘echt’ bij de politie?

“M’n eerste testdag voor de Vrijwillige Politie. Voor het indrukwekkende gebouw van de Politieacademie Apeldoorn kijk ik voorzichtig om heen. Ik wil geen collega’s tegen komen, ik heb ze niets verteld. (Esther werkt als managementassistente op de Politieacademie, red.) Eerst maar eens die sporttest halen. ‘Een conditie van een jonge meid’, roept de sportinstructeur. Verbaasd kijk ik hem aan. Het is me gelukt! En dat op m’n 41e. Voor de lunch mag ik naar de kantine toe. Het is bijna sluipen wat ik doe. Ik ontkom niet aan de receptioniste die mij natuurlijk kent. Enthousiast reageert ze op mijn verhaal: ‘wat stoer!’  Het tweede deel die middag is een taaltest en rekenkundig inzicht. Ik heb er schik in. M’n hersens kraken, dat is lang geleden!  Aan het eind van de dag hoor ik dat ik door ben. 

De tweede testdag bestaat onder meer uit rollenspellen. Ik voel in het begin wat schroom, of spanning. Ik kan het niet goed onderscheiden. Toneelspelen is tenslotte niet m’n vak. Want zo voelt het toch een beetje, zo’n rollenspel. Als ik merk dat de acteur doet wat ik wil, valt er iets van me af. Ik voel me sterker worden.

Na twee weken ontvang ik het psychologisch rapport. Het is best confronterend om te lezen hoe ik in elkaar steek. Maar het klopt. Het is zelfs een eye-opener. Ik besluit het ook mee te nemen in m’n werk als managementassistente.

Nu ik verder in de procedure ben, ontkom ik er niet aan om mijn collega’s op de hoogte te brengen van mijn ambities. Ik krijg alleen maar leuke reacties. Tegelijkertijd roep ik dat ik er nog lang niet ben. De volgende stap is op gesprek bij de eenheid. Ik licht toe dat ik na 12 jaar werken bij de Politieacademie goed op de hoogte ben van de politie als organisatie, maar niet van het werk op straat. De Vrijwillige Politie is daarom voor mij een geweldige aanvulling op mijn werk. Het is een leuk gesprek. Na afloop hoor ik dat ik door ben.

Toen m’n kinderen klein waren, zei ik voor het gemak dat ik bij de politie werkte. Dat hield ik natuurlijk niet droog. Later heb ik uitgelegd dat ook politiemensen naar school moeten en dat ik werk voor de politie bij de politieschool. Nu ik daadwerkelijk door ben, voelt het goed om te zeggen: ja, ik ‘werk’ nu echt bij de politie. Uiteraard eerst de opleiding. Bij de Politieacademie.”

Esther (41) werkt als managementassistente op de Politieacademie. Na 12 jaar wilde ze wel eens meer weten over de praktijk van het politiewerk. Daarom solliciteerde ze als vrijwilliger surveillance & handhaving.

Interesse in de functie van politievrijwilliger? Kijk dan op: https://www.kombijdepolitie.nl/vrijwilliger-politie/Pages/home-politievrijwilliger.aspx