Ik loop deze avond met wijkagent Ronald. Lopen is misschien niet het goede woord, het lijkt meer op hobbelen. Net als ik vind dat ik het goede tempo te pakken heb, staan we weer stil, want dan komt hij een bekende tegen. En een wijkagent zou natuurlijk geen goede wijkagent zijn als er geen praatje wordt gemaakt.
Zo ook met de burgemeester van Apeldoorn die ik nog nooit heb ontmoet. Het blijkt een bijzonder sympathieke man te zijn. Enthousiast vertelt hij dat het nog best spannend was of Apeldoorn de start van de Giro d’Italia zou binnen halen. Ik vertel hem dat ik het geweldig vind dat het hem is gelukt en dat ik trots op Apeldoorn was toen ik het nieuws hoorde. ‘Echt?’ vraagt hij. Ik knik. ‘Maar dat houdt ook wat in voor jullie’. Ik antwoord de burgemeester dat ik het voor geen goud zou willen missen.
Ronald en ik lopen die avond naar een oude school waar de begane grond is ingericht als kleedkamer voor de artiesten. De school staat op een braak liggend terrein, met aan de rand een betonnen parkeergarage. ‘Nou, Level 42 ziet wel het mooiste stuk van Apeldoorn’, zegt Ronald ietwat cynisch. Ik ben het volkomen met hem eens. Van een beveiliger mogen we doorlopen naar de kleedkamer. De zanger van de band blijkt geen last van te hebben van 'lelijk' Apeldoorn. ‘Hi folks’, roept hij enthousiast als hij ons ziet. Ik probeer een nonchalante houding aan te nemen door net te doen of het heel normaal is dat ik in de kleedkamer van Level 42 sta, maar ik sta gewoon bij een wereldband in de kleedkamer!
De volgende dag ben ik weer op het bureau voor een bespreking over een surveillance tijdens het WK Beachvolleybal.
‘Bedankt nog voor je inzet van gisteren’ roept Ronald als hij mij ziet. Graag gedaan, ik zou het voor geen goud willen missen!
Esther (42) werkt als managementassistente op de Politieacademie. Na 12 jaar wilde ze ook wel eens ervaren hoe het werk op straat is. Daarom volgt ze de opleiding tot politievrijwilliger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten