Op deze dag had ik IBT.
Dit houd in dat ik die dag op een speciale locatie werd getraind op mijn
beroepsvaardigheden. Op deze dag werd ik
gedurende de ochtend wederom getraind op amok.
Dit is een training die is ontwikkeld om snel te reageren op ‘ highschool
shootings’ en soortgelijke
situaties. Wat de training ‘ amok’ kenmerkt is dat er in een gebouw, zoals een
school of een winkelcentrum een persoon is of personen zijn die maar op een
ding uit zijn….zoveel mogelijk slachtoffers maken. Ons doel…de situatie zo snel
mogelijk doen stoppen. Dit houd in dat je
met je collega als eerste (first responder) zonder aarzelen het gebouw ingaat,
communiceert met de meldkamer en opzoek gaat naar de persoon of personen. Niet
zonder gevaar voor eigen leven en vandaar een intensieve training en meerdere
dagen waarin we de training herhalen. We lopen met getrokken oefenwapens door
het IBT gebouw en scannen systematisch de ruimtes af…totdat onze dader is
gepakt. Vaak gebeurt dit door gebruik van ons vuurwapen.
In de middag was er aandacht voor extreem geweld. Iets dat
steeds vaker voorkomt. Mensen die niet meer weten te stoppen met op mensen in
te slaan of trappen, maar ook het gebruik van automatische wapens. Deze worden
steeds vaker gebruikt omdat ze goedkoop zijn, makkelijk in gebruik en je raakt
altijd wel iets. In de oefenstraat staan we een pand te bewaken zonder te weten
wat ons gaat overkomen. Opeens komt er een persoon de straat in te lopen en
opent het vuur op ons met een automatisch wapen. Zowel wij als de persoon
schieten met oefenwapens voorzien van zogenaamde ‘ non-markers’. Dit zijn een
soort losse flodders die wel aankomen, maar vrijwel geen letsel kunnen
veroorzaken. Het is te vergelijken met airsoften. We zoeken direct een ‘
harde’ dekking. Dit houd in een betonnen
blok en dergelijke. Auto’s bieden geen bescherming want daar schiet men in de
praktijk gewoon doorheen. Wat nu? De persoon blijft op ons vuren. Er is een
hoop portoverkeer en meerdere collega’s schieten terug. De persoon raken blijkt
erg moeilijk te zijn. Op dit moment komen wij er als team achter dat het
belangrijk is om goed te communiceren met de meldkamer. Hoe ziet de persoon
eruit, is hij met een auto, waar loopt hij naartoe, heeft hij meerdere wapens?
Opeens horen we over de porto…..VERDACHTE IS NEERGESCHOTEN!! Het blijft stil…en
nu? Twee collega’s die het dichtste bij zijn roepen over de porto: “ Wij gaan
de verdachte benaderen!” Na twee passen schreeuwt de meldkamer terug: “ NIET
DOEN ER IS SPRAKE VAN EEN BOMGORDEL !”.
De collega’s komen direct terug en roepen nog op komische toon: “ O jee
een bomgordel....weg hier.”
We hadden deze dag veel geleerd en met name hoe kwetsbaar
ook wij van de politie zijn in dit soort situaties. Zorgen voor goede
communicatie, veiligheid voor omstanders is prio 1…en dan moeten we wachten op
de specialisten want wij kunnen dit niet alleen en zelf oplossen.
Diezelfde vrijdag de 13de… in de avond… Parijs…
terroristen…automatische vuurwapens…bomgordels…heel veel slachtoffers.
Toch maar weer een reminder dat deze dreigingen actueel zijn.
Wij worden bij de politie getraind om te reageren op deze situaties. Daar ben
ik blij om, maar ik besef me meer dan ooit hoe gevaarlijk dit soort situaties
zijn en hoeveel risico ik loop. Toch weet ik zeker dat er maar weinig collega’s
zijn die het gevaar zullen mijden om zo mensen te redden.
Respect voor de Franse collega’s en voor de veerkracht van
de Franse burgers. Heel veel strekte toegewenst!
Sander heeft na een aantal jaar in het bedrijfsleven gewerkt te
hebben, de overstap gemaakt naar het politievak. Hier vertelt hij over
wat hij meemaakt in de opleiding en in zijn praktijkperiodes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten