Op een zonnige dag in februari voer ik een dag mee met de waterpolitie
in Tiel. Ik vind zelf dat ik als burger werkend bij de politie af en toe met de
collega’s in uniform mee moet draaien zodat ik weet wat het werk van een
politieagent inhoudt. Ik mocht mij om 13 uur melden voor de briefing. Die
verloopt via een video conference systeem. Zodat er direct meerdere teams op de
hoogte zijn van lopende zaken en mensen, auto’s en boten waarop gelet moet
worden.Om 14 uur stappen we op. Ik was onder de indruk van het schip. Het was groter dan verwacht. Niet alleen de afmetingen aan de buitenkant maar ook binnenin de stuurhut. Uiteraard zijn er stoelen voor de stuurman en voor iemand ernaast, maar ook nog twee reguliere werkplekken met computers waar we bijvoorbeeld op intranet kunnen. Ook zijn er systemen waar we schepen kunnen opzoeken op naam, kunnen zien of en wanneer deze schepen voor het laatst gecontroleerd zijn op hun lading. Van alle schepen die langskomen, het is druk op het water, wordt er willekeurig een schip uitgekozen wat op dat moment vóór ons vaart. “Zullen we de ‘Monica’ eens even bezoeken”, oppert een van de collega’s. De ‘Monica’ wordt opgezocht in het systeem en blijkt ongeveer een jaar geleden voor het laatst met een politiebezoek vereerd te zijn. Via de mariphone wordt er contact gezocht met de schipper van de ‘Monica’ en deze antwoordt blijmoedig in het Duits dat de twee collega’s welkom zijn. Klaas, de schipper, stuurt ons schip vakkundig naast de enorme Rijnaak en Jan en Danny stappen al varend over op de Aak. Op de ‘Monica’ controleren zij de papieren van de schipper zelf en van zijn lading. Omdat alle containers op elkaar staan is de inhoud niet te controleren. Bij twijfel zullen de agenten dit doorgeven aan de collega’s van de havenpolitie waar het schip uiteindelijk gelost wordt, bijvoorbeeld Rotterdam. Daar wordt dan de betreffende container geopend en gecontroleerd. Na ongeveer 2 uur komen Jan en Danny weer aanlopen en stappen ze wederom soepel over op de politieboot.
Ondertussen is het zonnetje ondergegaan en is het etenstijd.
Op het onderdek is een keukentje en wordt het zelf meegenomen voedsel opgewarmd
in de magnetron. Erwtensoep, stamppotje, de jongere collega heeft het zich
makkelijk gemaakt en bij een supermarkt een kant-en-klaarmaaltijd gekocht. ’t
Is pauze en we liggen even stil langs de kant.
Even later varen we weer verder en wordt er op de radar
gevaren omdat het donker is. Ik vind het maar lastig in het begin, maar het
went. Als je doorkrijgt welke ‘vlekken’ boten zijn en waar de wal zich bevindt,
zie je wat je moet zien. Die radar is echt nodig want het blijkt dat donker,
echt donker is op het water. Een varend schip heeft weliswaar licht aan voor-
en achterkant maar dat zie je pas laat als je je op een boot bevindt die best
een vaartje heeft.
Terug bij de steiger nam ik afscheid van drie collega’s waar
ik een super leerzame maar ook gezellige dag mee heb gehad. Dank jullie wel
Jan, Danny en Klaas.
Blogger Nicolette werkt als adviseur Recruitment bij de Politieacademie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten