Ik wil jullie deze keer wat vertellen over een gebeurtenis die me niet in de koude kleren is gaan zitten. Vaak wordt over de politie gedacht dat ze alleen maar mensen oppakken, bekeuringen uitdelen en vechtpartijen oplossen. Ik hoop dat de gedachten van sommige mensen door dit verhaal zullen veranderen. Ik had een horecadienst met mijn coach, al de zoveelste keer. We gingen surveilleren bij een discotheek om te kijken of het die avond druk was. Onderweg daarnaar toe kregen we een melding: REANIMATIE! Shit... werk nu al ruim 3 jaar bij de politie en nog geen één reanimatie gehad. Dit werd voor mij de eerste keer. Onderweg hebben mijn coach en ik een plan gemaakt hoe we het aan zouden pakken. Wie begint er met beademen en wie begint er met pompen?
Aangekomen bij het huis deed een wat oudere man de voordeur open… meteen kwam de gedachte bij mij op dat het zijn vrouw zou zijn die we moesten reanimeren. De man wees naar boven dus ik rende de trap op. Gelukkig was de ambulance net 1 minuut voor ons al gearriveerd en was dus al boven. Ik zag ze bezig bij een bed... ik kom daar aan en ik kijk ... is het een jongen van 8 jaar oud. Ouders gillen en roepen. Heb meteen de jongen mee uit bed getild met iemand van de ambulance om hem te kunnen reanimeren, zijn pyjama uit. Ondertussen had de man van de ambulance al zijn spullen gepakt voor de reanimatie. Ze vroegen aan mij of ik de traumaheli wilde ophalen. Gelukkig hoefde ik zelf niet te reanimeren. Ben meteen naar beneden gerend met mijn collega en naar een weiland gereden waar de traumaheli zou landen. De arts daar opgehaald en zo snel mogelijk naar het huis gebracht.
Omdat we verder weinig konden doen hebben we buiten gewacht. Na ongeveer 30 minuten kwamen ze naar buiten en de jongen werd overgebracht naar het ziekenhuis. De ouders waren helemaal overstuur. Wij zijn terug gegaan naar het bureau... Om 05.00 uur kwam ik thuis en eenmaal in bed drong het allemaal pas tot me door. De volgende dag hoorde ik dat de jongen het niet had overleefd. Dit zijn zware dingen die je mee kunt maken tijdens dit vak. En het greep me harder aan dan ik dacht. Gelukkig is er een gesprek geweest met het BOT-team (bedrijfsopvangteam), coach en leidinggevende om over alles te praten en dat heeft wel geholpen. Ik heb de ouders nog een condoleancekaart gestuurd namens mijn collega en mij. Dus we schrijven niet alleen bonnen en houden boeven aan... het politievak houdt veel meer in dan alleen dat!
Manon is student bij korps Midden- en West-Brabant en is nu zo'n 3 jaar bezig met de opleiding voor niveau 4 (hoofdagent).
Wow heftig zeg, krijg er kippevel van.
BeantwoordenVerwijderen