Deel II: Daar zat ik dan, achterin de politiewagen……

“Vorige keer vertelde ik dat ik tijdens mijn meeloopdienst met de politie Noord- en Oost-Gelderland naar Omnizorg gingen. Een plek waar verslaafden opgevangen worden en waar nogal wat overlast vandaan komt. De agenten gaan daar regelmatig langs om te laten zien dat de ‘hangplek’ in de gaten gehouden wordt. Vanaf het moment dat we daar aankwamen bleef ik mooi dicht in de buurt van de agenten. Petje af voor de agenten dat zij zich toch keer op keer weer in het hol van de leeuw begeven om orde te houden. Voor hetzelfde geld krijgt een drugsverslaafde het hoog in zijn of haar bol en is het menens.

Op de tweede dag ben ik mee geweest met een noodhulpdienst. Daar zie je pas echt hoe een agent moet multitasken. We kregen een melding dat er mensen op de snelweg liepen. Dus wij met zwaailicht en sirene richting de melding. Op dat moment gaat alles snel: het oortje dat de agenten in hebben, de portofoon en zwaailicht en sirene die zij moeten bedienen, het contact met de meldkamer en collega’s, het overige verkeer en natuurlijk ik, de "meeloper" die door alle spanning haar mond niet kan houden. Ze zeggen wel eens dat alleen vrouwen meerdere dingen tegelijk kunnen maar als politieagent moet je pas echt multitasken. Het is een ervaring voor mij geweest die ik niet snel zal vergeten.

In de Beroepsoriëntatie Politie vertel ik wat het politiewerk allemaal inhoudt bijvoorbeeld dat je als agent goed met kunnen schakelen en dat je met veel verschillende soorten mensen en situaties om moet kunnen gaan. Hier heb ik door het meelopen echt een veel beter beeld bij gekregen. Mannen en vrouwen van korps Noord- en Oost-Gelderland, bedankt!”

Ilona werkt in een burgerfunctie bij de Politieacademie. Ze geeft voorlichting aan mensen die bij de politie willen komen werken. Om goed te weten waar ze het over heeft, heeft ze meegelopen met echte agenten.

Drie messteken en geen aangifte…

“Hallo, mijn naam is Adnane en ik werk bijna 3 jaar bij de politie.

Onlangs maakte ik iets aparts mee. Ik kreeg samen met mijn maatje een melding om naar een woning te gaan waar een man door zijn vrouw drie keer met een mes was gestoken.
Toen wij bij de deur stonden en aanbelden, deed een mevrouw open. Zij zat helemaal onder het bloed. Ze zei: “ik heb jullie gebeld, hij ligt boven en hij bloedt heel erg.”

Ik was heel scherp, omdat ik wist dat zij zojuist haar man had neergestoken. Ik dacht bij mezelf ‘straks valt ze ons ook aan’. Ik hield continue haar handen in de gaten.

We moesten met man en macht zo veel mogelijk het bloeden proberen te stoppen. De ambulance kwam met grote snelheid ter plaatse.

Ik ben vaker bij meldingen geweest waar een ambulance nodig was, maar ik zag voor het eerst paniek in de ogen van de ambulancebroeders. Hij lag op de tweede verdieping en kon niet meer zelfstandig de trap af. We moesten hem naar benden tillen en hij was heel zwaar. Eenmaal op de brancard nam de ambulance de man mee naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

In de woning waren ook twee kinderen van het stel aanwezig. Die waren aan het huilen. Ik zag aan hun dat ze geschrokken waren. Ik ontfermde me over de kinderen. Ik wilde weten of zij iets hadden gezien of alleen gehoord. Gelukkig hadden zij alleen geschreeuw gehoord en het incident niet gezien. Op het bureau heb ik een zorgmelding gemaakt. Dit is een verslag dat naar Bureau Jeugdzorg gaat. Want dit is natuurlijk geen ideale thuissituatie voor een kind.

Uiteraard hadden wij de vrouw aangehouden en overgebracht naar het bureau. Een ander surveillancevoertuig reed achter de ambulance aan naar het ziekenhuis. Na enige tijd kwamen de collega’s terug en vertelden ons dat de man alweer rechtop zat en alles stabiel was. Ook vertelde de collega’s ons dat de man geen aangifte wenst te doen tegen zijn vrouw. Hij zij “ik daagde haar uit en ze heeft het gedaan, ze heeft echt ballen ik ben gek op die vrouw”.

Ik schrok hier van. Maar uiteraard krijgt de vrouw gewoon haar straf, want als politie accepteren wij dit niet.

Gr Adnane”

Daar zat ik dan, achterin de politiewagen……

“Sinds een paar weken werk ik bij de Politieacademie in Apeldoorn als recruiter op Afdeling Werving. Ik ben verantwoordelijk voor de Beroepsoriëntie Politie, een voorlichting die door het hele land gegeven wordt. Maar ik had haast geen idee van wat de politie eigenlijk allemaal doet. Ja, ik dacht vooral veel bekeuringen schrijven en koffie drinken.

In het kader van ‘inwerken’ heb ik twee dagen meegelopen met de politie Noord- en Oost-Gelderland. In die twee dagen is mijn beeld over de bekeuringen en koffie 180 graden gedraaid. Wat moet je als politieagent een multitasker zijn zeg. Ik heb mijn ogen uitgekeken.

Ik ben mee geweest met surveilleren in het centrum van Apeldoorn, naar een melding van diefstal, een georganiseerde actie om iemand op te pakken die fraude had gepleegd, een noodhulpdienst en ik ben mee geweest met een hondengeleider en zijn.

Ik vond het fijn dat ik met diverse politiefuncties (wijkagent, hoofdagent, brigadier, hondengeleider en studentagent) op pad ben geweest. Mijn eerste dag begon gelijk al goed. Er moest iemand opgepakt worden wegens fraude. Daar zat ik dan, achterin de politiewagen, alles op mij af te laten komen. Gelijk al zo spannend terwijl de dag pas net begon. Helaas was de persoon in kwestie niet thuis. Maar op zo’n moment zag ik wel hoeveel voorbereiding aan zo’n actie voorafgaat. Uiteindelijk is de handlanger van de hoofdverdachte wel opgepakt. Deze persoon moest nog voorgeleid worden waardoor ik de kans kreeg in het cellencomplex te kijken en te zien hoe een voorgeleiding gaat.

Toen ik mee ging met het surveilleren had ik al gauw in de gaten dat de politieagenten veel meer opmerkten dan ik deed. Ik wist natuurlijk ook niet precies waar ik op moest letten maar overal waar we liepen merkten zij dingen op. Daarnaast viel het mij op hoe de agenten omgaan met hun omgeving. Zij maken tijd voor iedereen om een praatje te maken en ze zorgen dat ze zichtbaar zijn voor de winkeliers waar veel wordt gestolen zodat het winkelpersoneel weet dat de politie surveilleert en zich veilig voelt. Toen we voorbij de winkelstraat waren, kwamen we bij Omnizorg terecht. Een plek waar verslaafden opgevangen worden en waar nogal wat overlast vandaan komt.

Maar daar vertel ik volgende keer over!”

Wordt vervolgd!

Ilona werkt in een burgerfunctie bij de Politieacademie. Volgende keer vertelt ze verder over haar meeloopdagen bij de politie Noord- en Oost-Gelderland.