Na afloop ben ik blij dat het achter de rug is. We moesten eerst in een hokje binnentreden waar pepperspray in was gespoten. Dit sloeg gelijk op mijn longen, kokhalzend kwam ik naar buiten. Daarna kregen we buiten, een rechte lijn van pepperspray over onze gesloten ogen gespoten en moesten we hierna onze ogen openen. Het branderige gevoel op mijn gezicht vond ik niet zo erg. Wel heb ik een ware strijd met de oogdouche gevoerd over de substantie die niet uit mijn ogen wilde en mijn ademhaling die niet normaal wilde worden. Resultaat; veel boeren, neus ongegeneerd snuiten, rode opgezwollen ogen en een “nieuwe” angst voor water waarvan ik niet wist dat ik deze had. Drie van mijn klasgenoten hadden niet zoveel last. Bij hen was het na 5 minuten alweer volledig uitgewerkt. Zij zijn vrijwillig nog een keer gepepperd. Ondertussen spray ik nog maar een keertje water in mijn gezicht met de plantenspuit ter verkoeling.
Aan het einde van de avond evalueren we onze spraysessie. Alhoewel ik van te voren wel 10 redenen had kunnen bedenken om niet te gaan en mijn avond te besteden voor de TV met een glas wijn in mijn hand en desnoods een bord pittig eten, was het een leerzame avond waar ik mijn klasgenoten nog beter heb leren kennen. Grappig om te zien hoe zoveel verschillende type persoonlijkheden met uiteenlopende banen toch praktisch allemaal hetzelfde reageren op “1 lijntje pepper.”
Jill (29 jaar) is eventmanager bij de ANWB. In haar vrije tijd volgt ze de opleiding tot politievrijwilliger bij de regio Haaglanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten