Van laborant naar recherchekundige

“Via Twitter kom je nog eens in contact met de meest leuke mensen en krijg je soms bijzondere verzoeken. “@Kombijdepolitie volgt je”... Vervolgens een persoonlijk berichtje met het verzoek om @Kombijdepolitie te gaan volgen zodat ze contact met mij kunnen opnemen. En al snel volgt een berichtje om een keer te mailen om zo wat over mijn ervaringen als recherchekundige te vertellen! De ervaringen van een recherchekundige, van een groentje binnen de politie, van een collega die nog geen broek heeft versleten, ervaringen van een oud radiotherapeutisch laborant die een carrièreswitch heeft gemaakt, ervaringen van mij dus…

Waar te beginnen dan? Misschien maar bij de carrièreswitch. Het plan was er, de mogelijkheden ook. Dus gaan voor iets nieuws en onbekends? Ja! Vroeger speelde ik met mijn broer altijd ‘FBI-tje’. En toch ben ik pas op mijn 32e bij de politie gegaan. Ik heb eerder nooit de stap durven zetten. Bovendien wist ik ook dat ik bij de recherche wilde en dat ik wilde speuren en zoeken. Die kans kwam dus op mijn 32e. Ik had een prima baan als radiotherapeutisch laborant en vond het ook verschrikkelijk ‘mooi’ werk. Oké er is weinig moois aan een dagelijkse confrontatie met (hele zieke) oncologiepatiënten, maar het is wel mooi dat je wat voor de mensen kan doen. Dat iedereen zo ziek is, verdwijnt langzamerhand op de achtergrond. Je hebt met mensen te maken en die mensen probeer je beter te maken of een meer dragelijke rest van hun leven te geven. Over beroepsdeformatie gesproken: toen leek het wel eens alsof iedereen kanker had, nu lijkt het wel eens of iedereen zich bezighoudt met criminele zaken… Voor beide professies geldt wel: it’s a dirty job, but somebody’s got to do it!

Dus van een wit uniform naar een blauwe. Het grootste verschil? Ik heb werkelijk geen flauw idee wat de dag mij zal brengen als ik het bureau binnenstap en ik vind sommige zaken gewoon echt spannend. Spannend of we hem wel kunnen pakken, spannend of het slachtoffer het gaat redden, spannend omdat we misschien een heel interessant aanknopingspunt vinden, spannend of die ene getuige zich komt melden.

Hoewel ik nog geen broek versleten heb (wat voornamelijk komt omdat ik gewoon bijna nooit in uniform loop) ben ik wel volledig gegrepen door het politiewerk en alles wat daarbij hoort. Ik hoop dan ook nog heel wat spreekwoordelijke broeken te kunnen verslijten bij deze baas.”

Harriët (36) is sinds mei 2012 afgestudeerd als Recherchekundige. Ze is werkzaam bij het korps Groningen.