Het
nieuwe teamgebied is een mooie stad, waar natuurlijk ook veel meer gebeurt dan
in het dorp waar ik eerst werkzaam was. We zaten net te genieten van een
welverdiend kopje koffie op het bureau, toen de melding kwam van een collega
dat ze een ‘vonnisklantje’ hadden opgepikt.
Eerder
was het bikersteam in het kader van het project bike in de wijk langs gegaan bij een van de woonwagens op een klein
woonwagenkampje en had een veroordeelde gespot, dat wil zeggen, z’n elleboog…Hij
lag verscholen achter de bank, maar kwam toch nog een klein stukje boven het
raam uit. Helaas voor hem zijn onze collega’s niet van gisteren en werd hij
vakkundig aangehouden. Hij
had ‘voor de sier’ nog wat hennepplanten in z’n tuin staan, deze mocht hij nog
even uit de grond trekken voordat hij achterin onze auto stapte. Hij had
blijkbaar al een vermoeden dat het niet lang goed zou blijven gaan, z’n tassen
stonden al gepakt en hij ging rustig mee. Ik
ging naast hem zitten om hem in de gaten te houden tijdens de rit, vergezeld
door drie grote tassen en een gigantische hennepgeur. Hij
was rustig in de auto en niet erg spraakzaam. Aangekomen op het cellencomplex
stond z’n moeder bij de poort te wachten om afscheid te nemen.
In
het cellencomplex aangekomen werd hij ingesloten en moest hij gefouilleerd
worden. Het
bleek dat alle collega’s van het cellencomplex, inclusief mijn coach, dames
waren. Ik
voelde de bui al hangen. Het protocol zegt namelijk dat, indien mogelijk, een
fouillering moet worden gedaan door iemand van hetzelfde geslacht. Uiteraard
hebben we tijdens de opleiding wel op elkaar geoefend in de fouilleringsprocedure,
maar als je er dan voor staat is het toch ineens anders! “Gaat
u maar even daar staan, benen uit elkaar en handen tegen de muur” hoorde ik
mezelf zeggen, gevolgd door “heeft u scherpe voorwerpen bij waaraan ik me kan
bezeren?” Hij
zei dat dit niet het geval was en ik begon, volgens aangeleerde methode, de
fouillering. Boven
de gordel geen probleem, het was voor mij de eerste keer dat ik bij iemand van
hetzelfde geslacht met mijn handen op plaatsen kwam waar ik liever niet kom,
maar het moet nou eenmaal.
Tips
en tops van de coach: “Je moet toch wat beter op de minder leuke plekken
voelen…” Gelukkig
hebben we die avond nog drie verdachten inzake Opiumwet aangetroffen, alle drie
eveneens mannen, waardoor ik meteen nog drie keer heb kunnen oefenen…”
Freddy is
accountmanager en volgt in zijn vrije tijd de opleiding tot politievrijwilliger
surveillance en handhaving. Hij werkt bij Eenheid Zeeland-West-Brabant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten