Aanrijding tussen trein en mens…

Vorige keer heb ik verteld over het bezoek dat we met de klas brachten aan het mortuarium. Niet veel later kwam ik tijdens een dienst in het korps ook in aanraking met iemand die overleden was…:

In een late dienst kwam er rond 19:30uur een melding binnen van een aanrijding tussen een trein en persoon. Er werd bij ons op de afdeling rondgevraagd wie er mee wilde. Ik ging snel voor mezelf na of ik lekker in mijn vel zat en goed geslapen had. Dit was beide het geval en ik zei snel ‘ja’. Zeker ook omdat wij (als student) een vrije rol kregen (niets moest, alles mocht) en dat ik zelf kon bepalen tot hoever ik ging. Op de weg ernaartoe gaf de coach nog snel wat uitleg. Ik was gespannen voor wat wij allemaal zouden aantreffen. Ter plaatse zag ik de trein en een paar honderd meter terug lagen verschillende plastic zakken om lichaamsdelen af te schermen. Ik liep eerst met mijn coach naar de machinist. Hij was behoorlijk geschrokken maar toch vrij rustig. Toen hebben we de voorkant van de trein bekeken. Volgens mijn coach nog vrij netjes, maar ik zag verschillende menselijke resten. Vervolgens de onderkant van de trein bekeken en ook hier was vrij weinig te zien. De spanning werd dus nog opgebouwd. Nadat wij de trein hadden bekeken, moesten we nog een paar honderd meter lopen om de eerste menselijke resten te vinden. Een trein op topsnelheid heeft een remweg van ongeveer 800 meter! Respect voor de brandweer en de begrafenisondernemers die de grotere lichaamsdelen oppakten! Ikzelf raapte wat kleinere stukjes op. Een bizar gevoel! Nadat de menselijke resten waren opgeruimd hebben we nog wat sporen gezocht. Een laatste smsje gelezen die het slachtoffer naar zijn ouders had gestuurd… De plek gevonden waar hij zich vermoedelijk een tijdje had opgehouden voordat hij sprong. Want het was vrij snel duidelijk dat hij zelfmoord had gepleegd.

Een hele indrukwekkende gebeurtenis... Maar ik vond het fijn dat ik op een vrijblijvende manier had gevoeld hoe het is om zo'n melding te krijgen. Collega's zeggen dat je de eerste nooit vergeet... Dit is dus een kant om ook bij stil te staan als je wilt solliciteren bij de politie.

Tot de volgende keer!

Rob zit in het tweede jaar van de politieopleiding op de Politieacademie in Apeldoorn. Hij werkt bij het Korps Landelijke Politiediensten.