Ik zit in de bus naar school en onderweg hoor ik op de bank achter mij een vreemd geluid. Een diepe zucht en het geluid alsof iemand flink wat speeksel naar buiten werkt.
Ik kijk achter mij en zie een meisje welke behoorlijk wat speeksel uitspuugt en ook spastische schokken vertoont. Ik vraag aan d'r vriendin (die naast haar zat) of ze dit vaker heeft gehad en of zij ermee bekend is. Dit blijkt niet het geval. Het enige waar het slachtoffer last van heeft volgens de vriendin is migraine.
Ik vraag hoelang deze symtonen al bezig zijn, dit blijkt net gebeurd te zijn. De buschauffeur is inmiddels gestopt en erbij gekomen met een flesje water. Ik heb toen verteld dit nog niet te geven ivm verstikking! Ook wilde de chauffeur haar op de grond leggen en zorgen dat ze geen beweging meer zou maken. Dit heb ik ook afgeraden. Op de stoel zat het meisje goed en kon ze zichzelf en anderen zo min mogelijk verwondingen aanbrengen. Op de grond zouden dit meer gevolgen hebben gehad.
Ik laat de ambulance komen. Ik weet dat bij een epileptische aanval de ambu niet altijd hoeft te komen, maar het zekere voor het onzekere dan maar. Ik blijf bij het meisje om haar continu te kunnen observeren. Na drie minuten is de aanval over, maar ik blijf wel de ademhaling in de gaten houden. Eén van de eerste dingen die je leert bij Praktisch Politie Optreden. De ambulance is inmiddels gearriveerd en ze is alweer helemaal bij kennis. Ze weet niet wat er gebeurd is, is zelfs niet bekend met epilepsie.
De maandag voor deze ervaring hadden we met Praktisch Politie Optreden toevallig wat ziektebeelden behandeld, waaronder ook epilepsie. En dit leek er sprekend op! Onderweg naar huis had ik het er met een klasgenoot over hoe we zouden handelen in de echte wereld. Inmiddels dus in het echt ondervonden.
Voor haar natuurlijk niet leuk, voor mij een ervaring rijker...
Julio is vrijwilliger bij de politie. Hij is nog aspirant. Hij heeft dezelfde bevoegdheden en taakstelling als een reguliere agent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten